میتوان گفت با اینکار ضمن اینکه فرد از جوانی خود لذتی نمیبرد و جوانی گران خود را به اسانی از دست میدهد، عزیزانی را که میتوانست لحظات بهتری را در کنار انان رقم بزند را هم از دست داده است و این از دست دادن قابل برگشت و جبران پذیر نیست.
مراقب عواقب حواس پرتی در بزرگسالی باشید!
بی‌توجهی گه‌گاهی والدین فاجعه‌بار نیست (و حتی میتواند انعطاف‌پذیری به بار آورد)، اما بی‌توجهی مزمن داستان دیگری است. استفاده از گوشی هوشمند با نشانه‌های آشنای اعتیاد مرتبط دانسته میشود: بزرگسالان حواس‌پرت، هنگامی که استفاده آن‌ها از گوشی قطع میشود، زودرنج می‌شوند؛ آن‌ها نه‌تنها نشانه‌های عاطفی را نمی‌بینند، بلکه در واقع آن‌ها را بد تفسیر می‌کنند. والدین بی‌توجه ممکن است از والدین باتوجه زودتر عصبانی شوند، زیرا تصور می‌کنند فرزندشان سعی دارد مزاحم آن‌ها شود درحالی‌که درواقع فرزند انها فقط توجه می‌خواهد.
از طرفی دیگر شما از ان دسته از بزرگسالانی هستید که استفاده بیش از اندازه از فناوری های نوین دارید، این امر ضمن اسیب رساندن به رفتار شما با فرزندتان میتواند تأثیر منفی بر روابط شما نیز داشته باشد. درواقع استفاده زیاد از گوشی و مشغولیت های بی مورد میتواند کیفیت ارتباطات شما را کاهش داده و احساس انزوا و انسجام اجتماعی را به وجود بیاورد.
با یک مقایسه سطحی روابط و فضای اجتماعی امروز نسبت به دو دهه قبل که استفاده از فناوری و گوشی های هوشمند کمتر بوده است، میتوان با اطمینان گفت روابط خانودگی و ثبت لحظات شاد با اختلاف بیشتر بوده است. صحت این موضوع را تنها کسانی که در این آن دوره زندگی کرده اند، فقط میتوانند تایید یا رد کنند. زمانی که قد کشیدن و بزرگ شدن فرزندان و کودکان را با لذت تماشا میکردیم و از توجه کردن و توجه دیدن ناخوداگاه غرق در خوشی میشدیم. همان زمانی که فکر میکردیم همیشه جوان و شاداب خواهیم بود و گرد پیری و سالخوردگی حالا حالا بر تنمان نخواهد نشست. کاش قدر لحظاتمان را بهتر بدانیم.
ایا شما هم استفاده زیاد از فناوری و بطورکلی مشغولیت های بی مورد را آسیب زا میدانید؟چه راهکارهایی برای رفع این چالشها پیشنهاد میدهید؟