سوال مهم این روزهای شیوع تب دنگی: احتمال ابتلای مجدد به تب دنگی وجود دارد؟

احتمال ابتلای مجدد به تب دنگی وجود دارد؟ جزئیات کاملتر این موضوع را در این مقاله بخوانید.

براساس علم تجربی بدن ما پس از یک عفونت اولیه آنتی بادی برای ویروس تولید می کند، در اینصورت ایا احتمال ابتلای مجدد به تب دنگی وجود دارد؟ ابتلای مجدد خطرناکتر خواهد بود یا خیر؟

احتمال ابتلای مجدد به تب دنگی وجود دارد؟

با افزایش موارد گزارش‌شده از تب دنگی، لازم است اصولی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری، به‌ویژه برای مسافران به مناطق آلوده و پرخطر این بیماری رعایت شود. تب دنگ یا دانگ، یک بیماری ویروسی است که توسط گزش پشه آئدس منتقل می‌شود.
بنابر اعلام وزارت بهداشت، این بیماری در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و در بسیاری از مناطق گرمسیری جهان وجود دارد. در زمان فعالیت پشه و فصول پرباران، مسافران بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرند؛ زیرا تکثیر پشه‌ها بیشتر می‌شود. افرادی که قبلا یک بار به تب دانگ مبتلا شده باشند هم احتمال دارد در نوبت بعدی به فرم شدید این بیماری مبتلا شوند.

یکی از پیچیدگی این بیماری است که نه تنها افراد می توانند چندین بار به تب دنگی مبتلا شوند زیرا عفونت اولیه مانند برخی بیماری ها مصونیت طولانی مدت ایجاد نمی کند، بلکه عفونت دوم ویروس در واقع می تواند بسیار کشنده تر از عفونت اولیه باشد.

عفونت مجدد بعدی با شکلی متفاوت می تواند بسیار بدتر باشد، زیرا فرآیندی به نام تقویت وابسته به آنتی بادی (ADE) نامیده می شود. این زمانی است که آنتی‌بادی‌های از قبل موجود برای یک شکل به ذرات ویروس سروتیپ جدیدی که ما را آلوده می‌کند متصل می‌شوند، اما نمی‌توانند آن‌ها را خنثی کنند.
به طور کلی، سیستم ایمنی بدن ما در به خاطر سپردن زمانی که قبلاً یک عفونت دیده است، خوب است. هنگامی که ما آنتی‌بادی‌هایی را برای یک پاتوژن تولید می‌کنیم، سلول‌های ایمنی حافظه به این معنی است که بدن ما می‌تواند به سرعت دوباره آنها را هنگامی که برای بار دوم با عامل بیماری‌زا مواجه می‌شویم تحریک کند. واکسن‌ها این فرآیند را تقلید می‌کنند و باعث می‌شوند بدن‌مان فکر کند که ما آلوده شده‌ایم، به طوری که در صورت مواجهه واقعی با عفونت، بتوانیم موجی از آنتی‌بادی‌ها تولید کنیم.

ویروس دنگی چهار سروتیپ دارد (denv1 تا denv4) و ما در هر زمان به یکی از آن سروتیپ‌ها آلوده می‌شویم. اگرچه ما مصونیت مادام العمر نسبت به آن سروتیپ خاص ایجاد می کنیم، ایمنی نسبت به سه سروتیپ دیگر می تواند تا دو ماه کوتاه باشد، به این معنی که احتمال عفونت دوم – به ویژه در شیوع دنگی – می تواند زیاد باشد.

نکته حائز اهمیت این است که، عفونت مجدد بعدی با سروتیپ متفاوت می تواند بسیار بدتر باشد، به دلیل فرآیندی به نام تقویت وابسته به آنتی بادی (ADE). این زمانی است که آنتی‌بادی‌های که از قبل موجود بودند برای یک سروتیپ به ذرات ویروس سروتیپ جدیدی که ما را آلوده می‌کند متصل می‌شوند، اما نمی‌توانند آن‌ها را خنثی کنند. در عوض، این مجموعه جدید ویروس-آنتی بادی توسط گیرنده هایی جذب می شود که به ویروس اجازه می دهد وارد سلول های ایمنی و تکثیر شود. این در واقع عفونت ویروسی را بسیار بیشتر از زمانی که بدن آنتی بادی های قبلی نداشته باشد، افزایش می دهد.

در پاسخ، این سنبله عفونت باعث ایجاد سیل سلول‌های ایمنی به نام سیتوکین‌ها می‌شود، در یک پاسخ ایمنی شدید به نام «طوفان سیتوکین» – این پاسخ همچنین مسئول شدیدترین علائم در COVID-19 بود.

طوفان سیتوکین می تواند واکنش شدیدی توسط سیستم ایمنی بدن ایجاد کند که به جای محافظت از ما در برابر عفونت، نتیجه معکوس می دهد و باعث خونریزی و از کار افتادن اندام های ما می شود.

نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید