حضرت عباس(ع) چیزی از امامت کم نداشت اما چرا امام نشد؟

سوالی که اغلب در ذهن شیعیان وجود دارد این است که آیا حضرت عباس(ع) مقام امامت را دارا است؟ در مجموع چرا این بزرگوار با وجود دارا بودن ویژگی های امام، مقام امامت را ندارد؟. حقیقت این است که حضرت عباس، امام نیست. برخی که بیشتر البته در عوام رائج است حضرت عباس را امام می شمرند. ایشان امام نیست و مقام امامت را دارا نیست.

اما حقیقتی دیگر هم در عالم معرفت نهفته است و آن اینکه حضرت عباس هیچ چیزی از مقام امام کم ندارد. این معنای این است که وجود ایشان مقامات اخلاقی و ایمانی که در امام معصوم هست را سیر کرده و رسیده است. از منظر کلامی هیچ ایرادی به این موضوع وارد نیست. بنابراین مقام حضرت عباس پس از امام حسین مقامی عالی رتبه است که همه ائمه معصومین ما بر آن اذعان دارند. باب الحوائج است به طور ویژه. درک این خودش یک مقام علمی است که کار هر کسی نیست.

سؤال:چرا حضرت عبّاس امام نشد؟

جواب:

اوّلا مقام امامت منصبي است كه از طرف خداي متعال به افرادي واگذار مي شود كه از هر حيث كاملترين افراد باشند و حضرت عبّاس((عليه السلام)) با اينكه از نظر فضائل علمي و عملي و اخلاقي در مراحل فوق العاده عالي قرار داشت ولي بالاخره آن مقدار نبود كه به درجه امامت برسد و هيچگاه نمي توان گفت(همانطور كه خود ايشان هم نگفته اند) حضرت عبّاس در تمام كمالات هم دوش امام بوده اند بلكه اصلا مقام فوق العاده ارجمند ايشان بواسطه اطاعت از دستورات الهي و به خصوص پشتيباني از امام وقت خود(امام حسين((عليه السلام)) بوده است.

و ثانياً تصديق داريد كه با بودن امام حسين((عليه السلام)) ديگر معنا نداشت كه حضرت عبّاس امام باشد و بعد از امام حسين((عليه السلام)) هم كه نبود تا ممكن باشد امام گردد.
در هر حال بعقيده شيعه امامها(جانشينان پيغمبر) فقط 12 نفرند كه به امر خدا پيغمبر در زمان خود آنان را تعيين نمود و در ضمن روايات فراواني به مردم گوشزد كرد.