نام مادر حضرت رقیه چیست؟ مادر حضرت رقیه در واقعه کربلا کجا بود؟

نام مادر حضرت رقیه به روایت معتبر ام اسحاق بوده است. ایشان همسر امام حسن مجتبی بوده که بنابه وصیت امام حسن پس از شهادت به عقد برادر درآمده‌اند.

پنجم صفر سالروز شهادت دردانه امام حسین حضرت رقیه خاتون (س) است. همه جا از درد جدایی پدر از فرزند می‌گویند اما مادر این دختر ۳ ساله کیست؟

اسم مادر حضرت رقیه چیست؟

بر اساس نوشته‏‌هاى بعضى كتاب‏هاى تاریخى، نام مادر حضرت رقیه (س)، امّ اسحاق است كه پیش‏تر همسر امام حسن مجتبى (ع) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن (ع) به عقد امام حسین (ع) درآمده است. [۱]

مادر حضرت رقیه (س) از بانوان بزرگ و با فضیلت اسلام به شمار مى‏‌آید. بنا به گفته شیخ مفید در كتاب الارشاد، كنیه ایشان بنت طلحه است. [۲]

نام مادر حضرت رقیه (س) در بعضى كتاب‏ها، ام‏‌جعفر قضاعیّه آمده است، ولى دلیل محكمى در این باره در دست نیست.

هم چنین نویسنده معالى السبطین، مادر حضرت رقیه (س) را شاه زنان؛ دختر یزدگرد سوم پادشاه ایرانى، معرفى می‌كند كه در حمله مسلمانان به ایران اسیر شده بود. وى به ازدواج امام حسین (علیه‏‌السلام) درآمد و مادر گرامى حضرت امام سجاد (ع) نیز به شمار می‌‏آید. [۳]

این مطلب از نظر تاریخ نویسان معاصر پذیرفته نشده؛ زیرا ایشان هنگام تولد امام سجاد (ع) از دنیا رفته و تاریخ درگذشت او را 23 سال پیش از واقعه كربلا، یعنى در سال 37 ه .ق دانسته‌‏اند. از این رو، امكان ندارد او مادر كودكى باشد كه در فاصله سه یا چهار سال پیش از حادثه كربلا به دنیا آمده باشد. این مسأله تنها در یك صورت قابل حل می‌‏باشد كه بگوییم شاه زنان كسى غیر از شهربانو (مادر امام سجاد (ع)) است.

مادر حضرت رقیه در واقعه کربلا کجا بود؟

متأسفانه ام اسحق خیلی زود درگذشت و امام حسین (ع) از حضرت زینب (س) خواست كه از رقیه پرستاری نماید، و برای او مادری كند و شاید یكی از علت های علاقه شدید امام حسین (ع) به رقیه از همین جهت بوده است. تا اینكه ایشان به كربلا می‌آیند و سپس در شام به شهادت می رسند.

پاسخ به شبهه درباره خرابه شام و حضرت رقیه

مداحان و سخنرانان می گویند : در خرابه شام رقیه یاد پدرش را كرد و همه به گریه افتادند و صدای آنان به یزید رسید . حال سوال اینجاست كه چگونه صدا ، از داخل خرابه به قصر رسیده است؟ یعنی یزید داخل خرابه بوده است؟! آیا این دروغ نیست؟!

پاسخ :

معاویه در حال ساخت قصری به نام كاخ خضرا بود ، برای همین خانه هایی را خرید تا قصر را بنا كند

یكی از این خانه ها متعلق به پیر زنی بود كه حاضر به فروش خانه ی خود نبود و می گفت می خواهم در همین جا زندگی كنم و بعد از مرگم نیز قبرم درون خانه ام باشد.

معاویه دستور داد خانه را خراب كنید ، اما عمرو عاص مخالفت كرد و گفت :

“عرب همیشه در آرزوی حاكمی عادل بوده و تو می توانی از این فرصت استفاده تبلیغاتی كنی ؛ به این صورت كه قصر را بسازی و آن خانه را خراب نكنی . آنوقت هركه از درب قصر وارد شود اولین سوالی كه برایش پیش می آید این است كه این خانه ی خرابه در وسط قصر چه می كند و ما به او پاسخ می دهیم كه عدالت ما به ما اجازه ی خراب كردن خانه ی پیر زن را نمی دهد ”

این جریان اتفاق می افتد و بعد از مدتی پیر زن از دنیا می رود و معاویه باز هم آن خانه را خراب نمی كند.

در زمان یزید با وجودی كه این خانه به خرابه تبدیل شده باز هم این نیرنگ ادامه پیدا می كند

زمانی كه اسرا را به شام می آورند ، در آن خرابه قرار می دهند و آن خرابه داخل حیاط قصر بوده است. [۴]

منابع:

[۱] الاربلى، على بن عیسى، كشف الغمة فى معرفة الائمة، تهران، كتاب فروشى اسلامیه، بى‏تا، ج2، ص216 ؛ الطبرسى، ابوعلى فضل بن الحسن، اعلام الورى بأعلام الهدى، بیروت، دار المعرفة، 1399 ه .ق، ص251.

[۲] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، تهران، انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامى، چاپ چهارم، 1378 ه . ش، ج2، ص200، اعلام الورى، ص251.

[۳] حایرى، محمد مهدى، معالى السبطین، قم، منشورات الرضى، 1363 ه . ش، ج2، ص214.

[۴] كتاب ریحانه كربلا – نوشته عبدالحسن نیشابوری- صفحه101 به نقل از كتاب صفریه جلد 2 صفحه 42 – با اندكی تصرف

نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید