بیوگرافی سلین دیون؛ از اوج قله خوانندگی تا گرفتاری در دام بیماری

یکی از عجایب المپیک پاریس ۲۰۲۴، حضور سلین دیون در افتتاحیه و اجرای خیره کننده او با وجود گرفتاری در دام بیماری بود. او توانست یکبار دیگر شنوندگان را مسحور قدرت صدا و تکنیک خوانندگی خود کند. همراه ما باشید تا ناگفته هایی از زندگی سلین دیون را در این نوشته از دیبامگ بخوانیم.

زندگی‌ شخصی سلین دیون

سلین ماری کلودت دیون (فرانسوی: Céline Marie Claudette Dion‎؛ زادهٔ ۳۰ مارس ۱۹۶۸) خوانندهٔ کانادایی است. سلین دیون در خانواده‌ای فقیر در شارلمانی واقع در ایالت کبک کانادا به دنیا آمد. چهاردهمین فرزند خانواده‌ای بود که همه اهل موسیقی بودند. با کمک مدیر برنامه‌ها و همسر آینده‌اش رنه آنژلی که برای تأمین مالی اولین برنامهٔ او خانه‌اش را گرو گذاشته بود، ستاره‌ای جوان در جامعهٔ فرانسوی‌زبان کانادا شد. در ۱۲ سالگی، با همکاری مادر و برادرش ژاک به ساخت اولین ترانه خود، «تنها یک رؤیا بود»، پرداخت. برادرش میشل دیون قطعه را به منیجر موسیقی رنه آنژلی، که نام وی را از پشت آلبومی از ژینتو رنو یافته بود، فرستاد. آنژلی از صدای دیون به گریه افتاد و تصمیم گرفت که وی را به ستاره‌ای در موسیقی بدل سازد.

زمانی که او ۱۸ ساله بود، پس از دیدن اجرایی از مایکل جکسون، تصمیم گرفت که به هنرمندی موفق نظیر او تبدیل شود.

زندگی حرفه ای سلین دیون

از سلین دیون با عنوان «ملکهٔ بالادهای پاور» یاد شده و بابت آواز ماهرانه و قدرتمندش مورد توجه است. موسیقی او شامل ژانرهایی مانند پاپ، راک، آراندبی، گاسپل و کلاسیک می‌شود. آثار او عمدتاً به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی بوده‌است، اگرچه او به زبان‌های اسپانیایی، ایتالیایی، آلمانی، لاتین، ژاپنی و چینی نیز خوانده‌است.

او اولین و دومین آلبوم خود را در سال ۱۹۸۱ عرضه کرد، و پس از آن سری دیسک‌های خود را در کبک راهی بازار کرد و بلافاصله به موفقیت رسید. سلین دیون در سال ۱۹۸۳ و با ترانه‌ای با عنوان «از عشق یا از دوستی» در فرانسه شناخته شد. بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ شیوه پوشش و سبک موسیقایی خود را متحول کرد و با کمپانی سی بی اس (سونی بی ام جی در آینده) قرارداد بست، سپس به هدف آماده کردن خود برای ارائه کارهایی در سطح بین‌المللی، زبان انگلیسی را فراگرفت. او به نمایندگی از سوئیس در مسابقه یوروویژن شرکت کرد و با ترانه «بدون من نرو» برنده مسابقه آواز یوروویژن ۱۹۸۸ شد.

اولین آلبوم سلین دیون به زبان انگلیسی و با عنوان Unison در سال ۱۹۹۰ عرضه شد و به او این اجازه را داد تا خود را در ایالات متحده و پس از آن کل دنیا معرفی کند. پس از آن، وی به تناوب آلبوم‌های فرانسوی و انگلیسی خود را راهی بازار کرد و موفق شد خود را به عنوان یکی از مهم‌ترین زنان خواننده به این دو زبان معرفی کند.

در ۱۹۹۹ و در اوج موفقیت، اعلام کرد که قصد دارد دو سال در کارش وقفه بیندازد؛ با این هدف که زندگی مشترکش را شروع کند و تمام وقتش را با همسرش که در آن زمان برایش تشخیص سرطان داده بودند بگذراند. وی در سال ۲۰۰۲ به عرصه موسیقی بازگشت و قراردادی سه ساله که بعدتر تا پنج سال تمدید شد برای ارائهٔ چهار یا پنج برنامه در هفته در سیزارز پالاس لاس وگاس امضا کرد. موسیقی سلین دیون نمایانگر تأثیر جریانات متنوع موسیقایی، از پاپ / راک گرفته تا کلاسیک است. علی‌رغم انتقاداتی که به اختلاط و تنوع ژانر در اغلب آلبوم‌هایش می‌شود، شهرت وی بیشتر به دلیل شایستگی صدای وی از لحاظ فنی است.

معروف‌ترین ترانه او، تیتراژ پایانی فیلم تایتانیک به‌نام «قلب من ادامه خواهد داد» بود که فیلم، بیش از ۱۰ سال رکورد پرفروش‌ترین فیلم جهان را در اختیار داشت. دیون بیش از دویست میلیون نسخه از دیسک‌های خود را در سراسر دنیا فروخته‌است. وی علاوه بر مراسم جوایز جهانی موسیقی در سال ۲۰۰۷، موفق به کسب جایزهٔ افسانه، به پاس «موفقیت جهانی و مشارکت مثال زدنی‌اش در صنعت موسیقی» شده‌است. در پایان سال ۲۰۰۹، دیون از سوی لس آنجلس تایمز، پردرآمدترین هنرمند آن دهه شناخته شد، که مجموع فروش آلبوم و درآمد کنسرت او بیش از ۷۴۷ میلیون دلار بود.

این ستاره بعدها در اروپا و آسیا به دلیل بردن جوایز فستیوال جهانی موسیقی پاپ یاماها در سال ۱۹۸۲ و رقابت یوروویژن ۱۹۸۸ شناخته شد. دیون تاکنون در سبک‌های متفاوتی کار کرده‌است از پاپ و راک تا موسیقی‌های مذهبی و کلاسیک و آثار او تحسین‌های فراوانی را به خود جذب کرده‌اند. او به خاطر توانایی تکنیکی، صدا و شیوهٔ خواندن قدرتمند خود معروف شده‌است. در سال ۲۰۰۴، بعد از فروش مجموع ۱۷۵ میلیون آلبوم جایزهٔ ویژه الماس از جوایز جهانی موسیقی برای پرفروش‌ترین آثار یک خوانندهٔ زن در جهان به او تقدیم شد.

مرگ همسر و بیماری سلین دیون

دیون همسر و منیجر خود، رنه آنژلیل را پس از آنکه والدین او قطعه اولین ترانه ساخته شده وی را برای رنه فرستادند، نخستین بار در حالی که تنها ۱۲ سال داشت در سال ۱۹۸۰ ملاقات کرد. رنه در آن زمان ۳۸ ساله بود. آنها رابطه میان خود را از سال ۱۹۸۷ آغاز کردند و در سال ۱۹۹۱ نامزد یکدیگر شدند. آن‌ها در سال ۱۹۹۴ در کلیسای نتردام منترآل عروسی کردند. دیون و آنژلیل در ۵ ژانویه ۲۰۰۰، با تجدید عهد ازدواج، عروسی خود را بار دیگر جشن گرفتند.

در سال ۱۹۹۹ اخباری ناگوار مبنی بر بیماری همسرش به گوشش میرسد. رنه (Rene) به خاطر سرطان گلو در بیمارستان بستری شده بود. شرایط ایجاب می کرد که سلین مدام از او مراقبت کند. این بیماری تبدیل به چالش بزرگی در زندگی کاری اش شد. سلین هرکاری که می توانست، کرد تا با کمک هایش کیفیت زندگی رنه را به بالاترین حد ممکن برساند.

رنه در ژانویه ۲۰۱۶ بر اثر سرطان فوت کرد. در دسامبر ۲۰۲۲، سلین دیون اعلام کرد که مبتلا به سندرم استیف-پرسن است و در نتیجه تمام اجراهایش لغو شد.

بیماری سلین دیون چیست؟

Stiff person یک بیماری عصبی خودایمن است. مهمترین علامت این سندرم گرفتگی پیشرونده ی عضلات است. عدم تعادل در راه رفتن، دو بینی و لکنت زبان از دیگر علائم این بیماری هستند.

در اکثر مبتلایان به SPS علائم بین چهل تا پنجاه سالگی شروع می شوند. به ندرت کودکان و سالمندان نیز به آن مبتلا می شوند. همانند سایر بیماری های خودایمن در زنان بیشتر از مردان دیده می شود. به طور کلی، این بیماری بسیار نادر است و تقریبا از هر میلیون نفر یک نفر به SPS مبتلا می شود.

اسپاسم عضلانی ممکن است موجب:

• مشکل در راه رفتن شود. در این حالت فرد مبتلا برای حفظ تعادل خود پاهایش را هنگام راه رفتن باز می کند.
• سفت شدن بدن به علت انقباض عضلات پشت یا تنه.
• عدم تعادل و افتادن به دلیل اسپاسم ناگهانی که ممکن است منجر به آسیب شود.
• تنگی نفس در مواردی که عضلات قفسه سینه درگیر هستند.
• انحنای ستون فقرات و فشردگی طناب نخاعی
• دردهای مزمن
• اضطراب و ترس از حضور در مکان های شلوغ

علت دقیق این بیماری مشخص نیست. دانشمندان معتقدند اختلال در عملکرد سیستم ایمنی و آسیب به سلول های سالم موجب سندرم SPS می شود.

در اکثر مبتلایان به SPS سیستم ایمنی بدن علیه گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD) آنتی بادی تولید می کند. GAD یک آنزیم درون سلولی است که با تولید گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) حرکت ماهیچه ها را تنظیم می کند. آنتی بادی ها با اتصال به GAD موجب مهار تولید GABA می شوند. در غیاب GABA سیستم عصبی بسیار تحریک پذیر بوده و به درستی کار نمی کند.

در بیشتر موارد SPS با سایر بیماری های خودایمن مانند دیابت نوع یک، اختلالات تیروئید، کم‌خونی پرنیسیوز و گاهی ویتیلیگو همراه است. کمتر از ۵% افراد مبتلا به SPS دچار سرطان می شوند. معمولا علائم سرطان پستان یا ریه در طی چند سال پس از شروع SPS دیده می شود. به سرطان های همراه با بیماری SPS، نئوپلاستیک گفته می شود.

آیا بیماری سلین دیون درمان دارد؟

در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. درمان های های فعلی تنها به تسکین علائم و بهبود شرایط زندگی این افراد کمک می کنند.

داروهای تسکین دهنده علائم:

• مسکن های خوراکی برای گرفتگی عضلات مانند دیازپام، کلونازپام، باکلوفن و تیزانیدین
• تنظیم کننده های GABA مانند گاباپنتین، پرگابالین و تیاگابین
• سم بوتولینوم برای درمان اسپاسم عضلات

ایمونو تراپی

• تزریق درون وریدی یا زیر جلدی ایمونوگلوبین
• تعویض پلاسما
• تزریق درون وریدی مهار کننده های سیستم ایمنی مانند ریتوکسیماب
• سرکوب کنندگان سیستم ایمنی خوراکی (مانند مایکوفنولات موفتیل و آزاتیوپرین)

سایر درمان ها

• درمان های غیر دارویی همراه با مصرف دارو در کنترل بیماری SPS موثر هستند:
• آب درمانی (آب گرم)
• پد حرارتی
• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)
  تمرینات کششی
  استخوان درمانی
  کایروپرکتیک
  ماساژ
  یوگا
  پیلاتس
  رفتار درمانی