استاد جمشید مشایخی بازیگر مطرح سینما، تلوزیون و تئاتر بود. و در سال ۱۳۱۳ متولد و در سال ۱۳۹۸ چشم از جهان فروبست. در این مقاله از دیبامگ به بررسی بیوگرافی و فیلم شناسی اقای مشایخی میپردازیم.
بیوگرافی جمشید مشایخی
جمشید مشایخی در ۶ آذر ۱۳۱۳ در محله پارچین تهران متولد شد. او فرزند ارشد خانوادهای ۹ نفره بود. او اصالتاً اهل شهرستان تنکابن در استان مازندران بود.
جمشید مشایخی متولد ۶ آذر ۱۳۱۳ در تهران بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون میباشد، او دارای تحصیلات ناتمام در رشته تئاتر و دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر است.
مشایخی با گیتی رئوفی ازدواج کرده و سه فرزند به نام های نادر، نغمه و سام دارد. شاید شناخته شده ترین آنها نادر مشایخی باشد.
نادر، حالا رهبر ارکستر تهران است و سال ها در اتریش موسیقی خواند و ارکسترهای مختلفی را رهبری کرد. شاید وجه تشابه بهترین بازیگران سینمای ایران همین باشد؛ فرزندان مشایخی و انتظامی، هر دو از بهترین آهنگسازان ایران هستند.
مشایخی، در سال ۱۳۹۳ به عنوان سفیر سلامت چشم و بینایی و در سال ۱۳۹۴ به عنوان سفیر سلامت از سوی وزارت بهداشت و دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران معرفی و به وی تندیس سلامت اهدا شد.
وی برگزیدهٔ ششمین دورهٔ همایش چهرههای ماندگار و دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر بود. یکی از تماشاخانههای تئاتر خاوران تهران به نام اوست.
مشایخی سال ۱۳۳۶ به استخدام اداره تازه تأسیس هنرهای دراماتیک درآمد و به عنوان بازیگر کار خود را در برنامه نمایشی کانال سوم غیر دولتی آغاز کرد و با ایفای نقش در فیلم کوتاه « جلد مار » هژیر داریوش به همراه فخری خوروش جلوی دوربین رفت.در واقع کار حرفه ای خود را از سال ۱۳۴۹ به طور رسمی شروع کرد.
حاشیه ها
انتقاد از رضا عطاران
رضا عطاران در نشست فیلم سینمایی طبقه هساث در جشنواره فیلم فجر عنوان کرده بود: «من برای خنداندن مردم حاضرم شلوارم را نیز پایین بکشم».
جمشید مشایخی در واکنش به این اظهار نظر عطاران گفت: «آقای عطاران شما میتوانستید برای خنداندن مردم بگوید؛ از بالای یک درخت تبریزی به پایین میپرم نه آنکه آن حرف زشت را که من از گفتن آن خجالت میکشم به زبان بیاورید؛ آنوقت ما بخاطر این بیاخلاقیها به او جایزه هم میدهیم»
رضا عطاران در مصاحبهای که با احسان علیخانی در ویژه برنامه نوروزی شبکه سوم داشت، نسبت به ماجرای صحبتهایش در نشست خبری طبقه هساث که موجب جنجالهایی شده بود آن را یک سوءتفاهم قلمداد کرد.
انتقاد از تیزرهای عزتالله انتظامی
او در جشن منتقدان سینما به عزتالله انتظامی حمله شدیدی کرد و دربارهٔ او گفت: چرا در تیزرهایی که نشان میدهند تنها چهره یک بازیگر نمایش داده میشود.
او گفت: یادگرفتم که مانند علی معلم رک باشم و حرفهایم را بزنم. اگر من میدانستم که فقط یک هنرپیشه برای منتقدین مطرح است سالها پیش این کار را رها میکردم. این مسئله را جدی میگویم. گویا سایرین در تئاتر و سینما زحمت نکشیدهاند که فقط یک نفر را نشان میدهند. این همان بازیگری است که «روزگاری جلوی شهبانو تنبک میزد، و حالا خانهاش را وقف میکند.»!
اعتقاد به خودکشی تختی
در سال ۱۳۹۷ جمشید مشایخی مدعی شد: غلامرضا تختی خودکشی کرد و دلیل خودکشی تختی، همسرش و اطرافیانش بود.
عذرخواهی از لیونل مسی
او بعد از حمله کاربران اینترنتی ایران به لیونل مسی روی خط برنامهٔ ۹۰ آمد و ضمن عذرخواهی از «لیونل مسی» در مورد رفتار زشت برخی افراد که در فضای مجازی به این بازیکن بیاحترامی کرده بودند، صحبت کرد و گفت: کسانی که این عمل زشت را انجام دادند، ایرانی نیستند.
درگذشت
مشایخی از سال ۱۳۹۵ با بیماری گوارشی دست و پنجه نرم میکرد تا سرانجام پس از تحمل یک دوره این بیماری در ۱۳ فروردین ۱۳۹۸ در ۸۴ سالگی درگذشت. جنازهٔ وی در ۱۷ فروردین ۱۳۹۸ از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن شد. در مراسم تشییع جنازهٔ او، هنرمندانی همچون علی نصیریان، ایرج راد و حمیدرضا نوربخش سخنرانی کردند.
چهار روز پس از درگذشت مشایخی، شورای شهر تهران با تصویب فوریتی نام خیابان «ج» واقع در محل زندگی مشایخی را به نام وی تغییر داد. مراسم رونمایی از سردیس و پلاک خیابان او در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ انجام شد.
فعالیتها و آثار
فیلمشناسی جمشید مشایخی
او کار تئاتر حرفهای را از سال ۱۳۳۶ با بازی در نمایش وظیفه پزشک آغاز کرد و بعد از آن در نمایشهای بسیاری از جمله «آی بی کلاه، آی با کلاه» اثر غلامحسین ساعدی، «لونه شغال و افعی» اثر علی نصیریان و «مردههای بی کفن و دفن» اثر ژان پل سارتر به کارگردانی حمید سمندریان بازی کرد. مشایخی در سال ۱۳۴۲ با بازی در فیلم کوتاه «جلد مار» بازیگری در سینما را آغاز کرد. اما نخستین اثر مهم او بازی در نقش خان دایی در فیلم قیصر ساخته مسعود کیمیایی بود.
جوایز
- برندهٔ «جایزهٔ بهترین بازیگر مرد» برای بازی در فیلم پدربزرگ از نخستین «جشنوارهٔ بینالمللی فیلم پیونگ یانگ» – سال ۱۳۶۶
- برندهٔ «سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد» برای بازی در فیلمهای کمالالملک و گلهای داوودی از سومین «جشنوارهٔ بینالمللی فیلم فجر» – سال ۱۳۶۳
- برندهٔ «تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد» برای بازی در فیلم بانوی من از هفتمین «جشن سینمای ایران» – سال ۱۳۸۲
- نامزد «تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد» برای بازی در فیلم کمیتهٔ مجازات از سومین «جشن سینمای ایران» – سال ۱۳۷۸