خواجه حافظ شیرازی در سال ۷۲۷ هجری قمری، (۱۳۲۶ میلادی) در شیراز دیده به جهان گشود. پدر او بهاءالدین نام داشت و در زمان کودکی شمس الدین محمد، دار فانی را وداع گفت. با مرگ پدر، روزگار بر شمس الدین و مادر به سختی می‌گذشت و این باعث شد تا وی به کار نانوایی مشغول شود. اما تمایلات درونی او به کسب علم و معرفت، موجب گردید تا در عین کار در نانوایی، به مکتب خانه رفته و در آن جا به تحصیل بپردازد.
در همین دوران بود که حافظ در محضر استاد قوام الدین، قرائت قرآن را آموخته و علاوه بر حفظ قرآن، قرائت‌های چهارده گانه را تحت تمرین داشت و به همین دلیل او را حافظ می‌خوانند. البته روایتی دیگر وجود دارد که او قرآن را نزد پدر آموخته است. شیخ حافظ شیرازی در شهر شیراز متولد شده و بیشتر عمر خویش را در همین شهر سپری کرد.
عشق و ازدواج حافظ شیرازی
«لسان الغیب» یکی از القاب حافظ است و به این دلیل به وی گفته می‌شد که اعتقاد دارند این عارف رند، قادر به سخن گفتن از دنیای غیب است. البته این تنها در حد یک ادعاست و خود حافظ در اشعار خویش، احدی را مسلط بر زبان دنیای غیب نمی‌داند.
نقل است که ماجرای ازدواج او به جایی بازمی‌گردد که حافظ نان‌های نانوایی را به محله‌های اعیان نشین شیراز برده و به دست مشتری‌های خود می‌رساند. در همین دوران بود که او شاخه نبات، زیباروی ۱۴ ساله را دیده و عاشق جمال وی شد. این زیباروی، همان شاخه نباتی است که بار‌ها و بار‌ها در غزلیات عاشقانه حافظ به آن اشاره شده است.
خواجه حافظ شیرازی در فاصله سال‌های ۷۴۴ تا ۷۴۵ هجری قمری ازدواج کرده است. در میان اشعار وی که در دوران ۲۷ تا ۲۸ سالگی اش سروده شده است، اشاره‌ای به سرو زیبا و یار نمکین شده که احتمالا همان همسر وی محسوب می‌شود. به طور مثال در غزل شماره ۱۱۸ بیتی دارد که به این مضمون اشاره می کند.
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
سرانجام ۴۰ شبانه روز دعا و استغاثه به درگاه پروردگار، پاسخ داده و او به وصل و ازدواج شاخه نبات دست یافت.
درست پس از همین زمان است که حافظ با عطار آشنا شده و در رکاب او قرار می‌گیرد. تاثیر پذیری حافظ از عطار نیشابوری در بسیاری از اشعار وی هویداست و این رابطه تا سالیان سال بعد و پس از ۶۰ سالگی خواجه شیرازی ادامه می‌یابد.
این عشق حافظ به همسر، تا پایان عمر خواجه حافظ شیرازی، دوام داشته و حتی پس از مرگ همسر نیز چیزی از آن کاسته نشد. حافظ هرگز دوباره معشوق دیگری برنگزیده و ازدواج دیگری نداشت.
بر مبنای غزلیات حافظ حکایت کرده اند که همسر حافظ در یک سفر دار فانی را وداع گفت و دوری مسافت باعث شد که حافظ حتی از محل دفن و آرامگاه وی بی‌اطلاع بماند. حادثه مرگ همسر حافظ بر او بسیار گران آمده و غزلیات بسیاری را در این دوران در غم دوری معشوق و از دست دادن همسر زیباروی خود، سروده است.
این موضوع در دو بیت زیر از غزل شماره ۱۹ مشهود خواهید یافت:
ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
عقل دیوانه شد آن سلسله‌ی مشکین کو؟
دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست
فرزندان حافظ
طبق روایت، پس از ازدواج حافظ در ۲۷ یا ۲۸ سالگی با همسرش، بلافاصله و در همان سال اول، صاحب پسری می‌شوند. البته عمر این پسر آن قدرها به درازا نکشیده و در سنین نوجوانی و در سفری که با شمس الدین پدر به هندوستان داشتند، در میان راه جان می‌سپارد.
در برخی از اسناد تاریخی، فرزندان حافظ دو تن ذکر شده اند که البته در همین اسناد نیز مرگ پسر دوم در خردسالی شمرده شده است. ابیات زیر از غزل شماره ۱۳۴ را مربوط به سوگ فرزند او دانسته اند:
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد
آه و فریاد که از چشم حسود مه چرخ
در لحد ماه کمان ابروی من منزل کرد
حافظ که همسر خود را نیز پیش‌تر از دست داده بود، با فوت پسر، باز تنها می‌شود و هرگز دوباره ازدواج نکرده و بالطبع فرزندی نیز ندارد.
حافظ در دربار
زمانی که خواجه حافظ شیرازی در دهه سوم عمر خویش به سر می‌برد، مراتب عرفان و شعر را به خوبی طی کرده و به یکی از شاعران برجسته و مقرب درگاه ابواسحاق تبدیل شد. از همین زمان بود که او شهرت قابل توجهی به دست آورده و احترام و عزت خاصی میان مردم شیراز کسب کرد.
وقتی امیر مبارزالدین به شیراز یورش برده و شیخ ابواسحاق از شهر گریخت، حافظ حامی قوی خود را از دست داد. او تکیه زیادی به ابواسحاق داشت و از دست دادن وی، برایش سخت گران تمام شد، چنان که در غزل شماره ۲۰۷ که در ۳۳ سالگی سراییده است اینگونه می‌گوید:
یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود…
راستی خاتم فیروزۀ بواسحاقی
خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود
اما این اوضاع نابسامان چندان طول نکشید و در ۳۸ سالگی، خواجه شیرازی دوباره روی خوش رفت و آمد به دربار و مقرب شدن نزد شاه زمان را تجربه کرد. فرزند مبارزالدین، یعنی شاه شجاع، پدر خویش را عزل و زندانی کرده و پس از روی کار آمدن وی، حافظ مجدد مقرب درگاه شد.
چگونه فال حافظ بگیریم؟
بهتر است فال توسط کودک بی گناه یا ریش سفید دانا گرفته شود اما هر فردی می تواند با نیت درست و خلوص برای خودش نیز فال بگیرد
اگر خودتان قصد گرفتن فال حافظ دارید، بهتر است در زمان هوشیاری لباس تمیز و راحت پوشیده و در مکان آرامی قرار بگیرید
از دیوان حافظ کامل استفاده کنید یا به صورت آنلاین فال بگیرید.
برخی از مسلمانان برای شادی روح حافظ فاتحه ای فرستاده یا 7 صلوات ذکر می کنند
نیت کردن
کسی که می خواهد به دیوان حافظ تفال بزند ابتدا باید در دل نیت و حاجت خود را بیان کند تا بتواند بهترین پاسخ را از فال حافظ بگیرد. نیت مهم ترین بخش فال حافظ است، نیت باید بدون ابهام باشد.
پس از نیت معمولا جمله زیر را می گویند :
ای حافظ شیرازی تو محرم هر رازی؛ تو را به خدا و به شاخ نبات ات قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا بر آورده سازی.