دعای روز شانزدهم ماه رمضان شامل آموزه‌هایی است که بر اهمیت دوستی با نیکان و پرهیز از ارتباط با بدکاران تأکید دارد و همچنین به پناه بردن به رحمت و آرامش الهی اشاره می‌کند. در این مقاله از دیبامگ، به بررسی متن دعای روز شانزدهم رمضان خواهیم پرداخت و علاوه بر ارائه نسخه صوتی و تصویری این دعا، ترجمه و تفسیر آن را نیز با شما عزیزان به اشتراک می‌گذاریم.
متن دعای روز شانزدهم ماه رمضان
اللَّهُمَّ وَفِّقْنِي فِيْهِ لِمُوافَقَةِ الاَبْرارِ، وَجَنِّبْنِي فِيهِ مُرافَقَةَ الاَشْرارِ، وَآوِنِي فِيْهِ بِرَحْمَتِكَ إِلى دارِ القَرارِ، بِإِلهِيَّتِكَ يا ألهَ العالَمِينَ.
«خدایا توفیقم ده در آن به سازش کردن نیکان، و دورم دار در آن از رفاقت بدان، و جایم ده در آن با مهرت به سوی خانه آرامش به خدایی خودت، ای معبـود جهانیان.»
دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان صوتی
پخش‌کننده صوت
دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان تصویری
عکس دعای روز شانزدهم ماه رمضان
شرح دعای روز شانزدهم ماه رمضان در بيان آيت الله مجتهدي
اللَّهُمَّ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوَافَقَةِ الْأَبْرَارِ
خدمت به مردم و ارتباط با خداوند، معیار صلاحیت است.
خدایا، کمک کن که همواره با نیکان هم‌راستا باشم. مثلاً در زمان انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس شورای اسلامی، اگر فردی شایسته و خوب باشد، به او رأی دهم و اگر فردی نادرست باشد، از او حمایت نکنم. نباید به دنبال گروه‌گرایی و منافع شخصی باشم، بلکه هر جا که رضای تو را ببینم، به همان فرد رأی دهم. همواره باید به کسانی رأی بدهیم که اهل نماز شب و خلوت با تو هستند و در پی خدمت به مردم می‌باشند.
وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَارِ
از دوستی با افراد نادرست پرهیز کنیم.
خدایا، کمک کن که با بدان رفاقت نکنم، با اهل فساد و اعتیاد دوست نشوم و حتی با افرادی که سیگار می‌کشند، ارتباط نداشته باشم. اگر پسر عموی من هم با رفتارهای ناپسند همراه است، تنها در حد یک تماس و احوالپرسی با او رابطه داشته باشم. باید با خویشاوندان ارتباط برقرار کرد، اما اگر اهل تقوی نیستند، نباید با آنها رفاقت کنم. باید با افرادی که متدین و نیکوکار هستند، دوستی کنم.
با چه کسانی باید دوستی کنیم؟
حواریون از حضرت عیسی (علیه‌السلام) پرسیدند که با چه کسانی باید دوستی کنیم؟ ایشان فرمودند:
«مَن یُذَکِّرکُم اللهُ رُویَتَه»؛ یعنی با کسانی دوستی کنید که نگاه به آنها شما را به یاد خدا بیندازد. باید به دنبال دوستانی باشید که شما را به یاد خدا می‌اندازند؛ حتی حق ندارید با هر عالمی رفاقت کنید!
در حدیثی از امام صادق (علیه‌السلام) آمده است که از حضرت پرسیدند آیا حدیث «النَظَرُ إِلَى وَجه العالِم عِبادة» صحیح است؟ حضرت فرمودند: بله، اما این قاعده کلی نیست. سپس قیدی به آن اضافه کردند که: نظر به عالمی عبادت است که «هُوَ العالِمُ الذِی إِذا نَظَرتَ إِلَیهِ ذَکَّرَکَ الآخِرَة»؛ یعنی عالمی که وقتی به او نگاه می‌کنی، تو را به یاد آخرت می‌اندازد. «وَمَن کَان خِلافُ ذلک»؛ و اگر عالمی باشد که نگاه به او تو را به یاد آخرت نیندازد، «فَالنظُر إِلَیهِ فِتنَة»؛ پس نگاه به او هلاکت است. با عالمی که شما را به شک می‌اندازد، رفاقت نکنید.
چند ویژگی باید در عالم وجود داشته باشد.
در حدیثی آمده است که باید با عالمی همنشین شوید که شما را از چندین امر به چندین امر دیگر دعوت کند: از شک به یقین، از ریا به اخلاص و از محبت به دنیا به زهد از دنیا. مانند مرحوم شیخ حسین زاهد که در محضر او قرار می‌گرفتی و با دیدن او، رغبت انسان به دنیا کاهش می‌یافت؛ اگر ریاکار بودی، به اخلاص می‌رسیدی و اگر دچار شک بودی، به یقین دست می‌یافتی.
شنیده‌ام که برخی از اهل علم به طلبه‌ها می‌گویند: «شما چرا طلبه شده‌اید؟ مگر ما به کجا رسیده‌ایم که شما می‌خواهید برسید؟» این سخنان باطل است و باید مراقب باشید که حتی با هر عالمی همنشین نشوید.
گرفتاری در برزخ به دلیل ممانعت از تحصیل در حوزه
مرحوم آیت‌الله آقا شیخ محمد تقی بروجردی(ره) در کتابی به نام «سیر المنازل» می‌نویسد که پدر و مادرش راضی نبودند او طلبه شود؛ او فرار کرد و به گلپایگان، اصفهان و نجف رفت و سال‌ها تلاش کرد تا به درجه اجتهاد رسید. پس از فوت پدر و مادرش، در عالم خواب آنها را دید که به او می‌گفتند: «ما در این عالم گرفتار هستیم و به ما می‌گویند: چرا به پسرتان می‌گفتید که طلبه نشود.»
و آن آخوندی که به شما می‌گوید طلبه نشو او هم در قیامت گرفتار است و جهنمی می شود.
خاطره
سید مهدی خرازی، پدر آیت‌الله خرازی، برای من تعریف کرد: برخی از علمای دین به من می‌گفتند که شنیده‌ایم قصد داری پسرت را به تحصیل علوم دینی بفرستی! این کار را انجام نده؛ او این موضوع را به آیت‌الله خوانساری می‌گوید تا مجبور شود فرزندش را به حوزه علمیه بفرستد و طلبه کند. اکنون فرزند او یکی از شخصیت‌های برجسته حوزه است و به مقام اجتهاد نائل آمده و آثار و برکات زیادی از خود به جا گذاشته است.
ادامه حدیث
سه ویژگی همنشینی در کلام حضرت عیسی (ع): از حضرت مسیح پرسیده شد که «با چه کسی همنشینی کنیم؟» ایشان فرمودند:
اول- با کسی که دیدنش شما را به یاد خدا می‌اندازد: «مَن یُذَکِّرُکُم الله رؤیَتَه»
دوم- با کسی که سخنانش بر علم شما می‌افزاید: «مَن یزید فِی عِلمِکُم مَنِطِقُه»
سوم- با کسی که اعمالش رغبت شما را به آخرت افزایش می‌دهد: «مَن یَرغبکُم فِی الآخره عَمَله» با کسی همنشینی کن که یک پله از تو بالاتر باشد و اهل نماز شب و یاد خدا باشد.
شعر:
با هر که نشستی و نشد جمع دلت و ز تو نرهید زحمت آب و گلت
زنهار ز صحبتش گریزان می باش ور نه نکند روح عزیزان بحلت
رفیق خوب سبب سعادت است
اگر من طلبه شدم بخاطر دوست خوبی بود که داشتم؛ ایشان روزی به من گفتند؛ که برای قرائت قرآن به مجلسی برویم، بعد مدتی به من گفت که برای نماز جماعت به مسجد خندق آباد برویم و من هم رفتم؛ در آن مسجد آقا سیدی بودند که مشغول تدریس صرف بودند و «ضرب ؛ ضربا» درس می دادند و من هم علاقه مند شدم و در کلاس درس ایشان شرکت می کردم، بعد مدتی به درس شیخ علی اکبر برهان رفتم و یواش یواش ذوق طلبگی پیدا کردم و.. این همه برکات بخاطر رفیق خوب بود.
شعر:
وَ آوِنِی فِیهِ بِرَحْمَتِکَ إِلَی (فِی) دَارِ الْقَرَارِ
خدایا مرا با خوبان رفیق کن و به رحمت خودت مرا در بهشتت جای بده!
بالَهِیَّتِکَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِین
به خدایی خودت قسم که این دعاهای مرا مستجاب کن و در بهشتت جای بده، تازه اگر من را به جهنم بردی با دوری تو چه کنم؟!
امیر المومنین در دعای کمیل خطاب به خداوند می فرمایند: خدایا گیرم که من به آتشت صبر می کنم، ولی فراق تو را چه کنم!؟