ساز نقاره سازی است که از قدیم الایام در زمان جنگ، شادی و صلح برای اعلام حضور از آن استفاده می‌شده. نقاره یک ساز کوبه‌ای یک طرفه است که با چوب یا مضراب نواخته شده و بدنه کاسه‌ی آن مس و جنس پوستی که روی آن می‌کشند از پوست گاو یا گوسفند است. نقاره‌ی بزرگتر صدای بم‌تر و نقاره‌ی کوچکتر صدای زیری دارد.
نقاره خانه حرم امام رضا (ع) که در تقارن کامل با ایوان ساعت این حرم مطهر ساخته‌شده، در مشرق صحن حرم قرار دارد و با بهترین مصالح و هنر معماری اسلامی ساخته شده و آیین نقاره‌نوازی هنگام طلوع و غروب آفتاب و در شب ولادت ائمه اطهار(ع) و جشن‌های بزرگی چون عید سعید فطر، قربان و همچنین نوروز از بالای این ایوان در طبقه دوم برگزار می‌شود.
براساس اسناد رسمی و تاریخی، تاریخچه نقاره‌زنی در حرم امام رضا ۴۱۷ سال قدمت دارد و از دوره قاجاریه بر جای مانده‌است. درحال حاضر تنها جایی در دنیا که نقاره‌زنی انجام می‌شود حرم مطهر امام رضا (ع) است و توسط خود آستان قدس به نقاره‌زن‌ها “عمله‌ی شکوه” گفته می‌شود. همراه ما باشید با متن شعر نقاره خانه حرم امام رضا (ع)
متن شعر نقاره‌خانه حرم امام رضا (ع)
دست اول
سردسته کرنانوازها که “سرنواز” نام دارد، کرنا را به طرف گنبد حضرت به عنوان سلام می‌گیرد و این ذکر را می‌دمد:
«سلطان دنیا و عقبی علی بن موسی الرضا»
چهار نفری که به آنان پس نوازان گفته می‌شود، جواب می‌دهند:
«امام رضا»
سرنواز با سر کرنا به طرف گنبد حضرت اشاره می‌کند و می‌نوازد:
«امام رضا»
پس نوازان جواب می‌دهند:
«غریب»
دست دوم
کرنای سرنواز می‌نوازد:
«مولا، مولا، مولا، علی بن موسی‌الرضا»
پس‌نوازان جواب می‌دهند:
«رضا جان»
سرنواز، سرکرنا را به طرف گنبد اشاره می‌کند و ذکر می‌کند:
«یا امام غریب یا امام رضا»
دست سوم
کرنای سرنواز ذکر می‌کند:
«دوران، دوران امام رضاست»
پس از این ذکر طبال‌ها به عنوان شادی طبل‌های خود را به صدا در آورده که نوای این طبل به «کوس شادمانه» معروف است.
سرنواز از نو ذکر می‌کند:
«دوران، دوران امام رضا دادرس بیچارگان»
پس‌نوازان پاسخ می‌دهند:
«ای دادرس درماندگان»
هنگامی که پس نوازان می‌خواهند کرنای خود را بر زمین بگذارند، سرنواز می‌گوید:
«فریاد رس».
لطفا نظرات و پیشنهادات خود را در بخش “دیدگاه” با مجله اینترنتی دیبامگ به اشتراک بگذارید.