متن دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان صوتی و تصویری + ترجمه و تفسیر دعا

دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان، سرشار از معانی و درخواست‌های ارزشمند از خداوند متعال است. در این دعا، بنده مؤمن سه خواسته مهم را مطرح می‌کند و در پایان، با توصیفی از ذات اقدس الهی، به اجابت دعای خود امیدوار می‌شود. در ادامه به هر بخش از این دعا می‌پردازیم:

«اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ» (خدایا بهره ام را در این ماه از مستحبات زیاد کن).

• اللَّهُمَّ: ای خدا. این کلمه، ندایی است خالصانه به ذات باری تعالی و بیان بندگی و نیاز به او.
• وَفِّرْ: فراوان گردان، سرشار کن، افزون نما.
• حَظِّی: بهره‌ام، نصیبم.
• فِیهِ: در این ماه (ماه رمضان).
• مِنَ النَّوَافِلِ: از مستحبات، اعمال عبادی غیر واجب.

در این فراز، بنده از خداوند می‌خواهد که توفیق اعمال مستحبی و غیر واجب را در ماه به او عطا کند و این بهره را برای او بسیار گرداند. نوافل، اعمالی هستند که علاوه بر واجبات، برای تقرب بیشتر به خداوند و کسب ثواب بیشتر انجام می‌شوند. این اعمال شامل نمازهای مستحبی (نافله های یومیه، نماز شب و غیره)، روزه های مستحبی، صدقه دادن، تلاوت قرآن، ذکر و دعا و سایر اعمال نیکو می شود. درخواست فراوانی از نوافل، نشان‌دهنده اشتیاق مؤمن به بهره‌گیری هرچه بیشتر از فضائل و بر این ماه پرفضیلت است.

«وَ أَکْرِمْنِی فِیهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ» (و مرا با انجام درخواست ها اکرام فرم).

• وَ أَکْرِمْنی: و مرا گرامی بدار، اکرام کن.
• فِیهِ: در این ماه.
• بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ: با حاضر شدن خواسته‌ها، با یافتن درخواست‌ها، با بررسی شدن حاجات.

در این قسمت از دعا، مؤمن از خداوند می‌خواهد که او را در این ماه با توجه به ساختن حاجات و خواسته‌هایش مورد اکرام و لطف قرار دهد. «إِحْضَارِ الْمَسَائِلِ» به معنای یافتن آن چیزهایی است که انسان از خداوند طلب می‌کند، چه نیازهای دنیوی و چه خواسته‌های اخروی دارد. این فراز نشان‌دهنده امیدواری بنده به کرم و سخنان الهی در اجابت دعاها و رفع نیازها در این ماه مبارک است.

«وَ قَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی إِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسَائِلِ» (و از میان وسایل ام را به سویت نزدیک کن).

• وَ قَرِّبْ: و نزدیک گردان.
• فِیهِ: در این ماه.
• وَسِیلَتی: وسیله‌ام، آنچه مرا به تو نزدیک می‌کند.
• إِلَیْکَ: به سوی تو.
• مِنْ بَیْنِ الْوَسَائِلِ: از میان وسیله‌ها، از بین راه‌های تقرب.

در این فراز، بنده از خداوند می‌خواهد که بهترین و نزدیک‌ترین را به سوی او را راه‌اندازی کند. «وسيله» در اينجا به هر آن چيزي اشاره مي‌كند كه انسان آن را به خداوند نزديك مي‌شود. از جمله ایمان، عمل صالح، توبه، دعا، توسل به اهل بیت (علیهم السلام) و انجام فرایض و مستحبات. مؤمن از خداوند می‌خواهد که از میان تمام این وسایل، آن وسیله‌ای را که به سرعت و به بهترین نحو به رضایت و قرب الهی می‌رساند، برایش مقدر کند و او را در پیمودن راه یاری فرماید.

 «یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ» (ای که پافشاری اصرار ورزان مشغولش نسازد).

• یا مَنْ: ای کسی که.
• لا یَشْغَلُهُ: نمی‌کند او را، باز نمی‌دارد او را.
• إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ: پافشاری اصرار ورزان، اصرارداران در دعا.

این فراز پایانی دعا، توصیفی از قدرت و بی نیازی خداوند متعال است. بنده با این عبارت به خداوند می‌شود که اصرار و پافشاری بندگان در دعا، هرگز او را خسته نمی‌کند و از اجابت دیگر بندگان باز نمی‌دارد. خداوند بی‌نهایت بزرگ و تواناست و به تمام نیازهای بندگان در هر لحظه آگاه است و قادر به اجابت همه آنهاست. این فراز، مطمئنی برای دعای ایجاد می‌کند که می‌توان با امید و اطمینان کامل به درگاه الهی روی آورد و حاجات را با اصرار و پافشاری طلب کند، زیرا خداوند هرگز از شنیدن و اجابت دعاهای بندگانش خسته نمی‌شود.