حضرت عیسی مسیح (ع) یکی از پنج پیامبر اولوالعزم و صاحب شریعت الهی است که نامش در تاریخ ادیان ابراهیمی با مفاهیمی چون معجزه، طهارت و رحمت عجین شده است. زندگی این پیامبر بزرگ، از لحظه تولد اعجازآمیز از مادری باکره، حضرت مریم (س) که به مقام «صدیقه» رسید، آغاز میشود و در تمام مراحل، از سخن گفتن در گهواره تا شفای بیماران لاعلاج، نشانهای از قدرت خداوند است.
در این مطلب از دیبامگ، دو تحقیق مجزا، یکی به صورت کوتاه و دیگری به صورت کامل و مشروح، برای استفاده دانشآموزان عزیز آماده شده است تا به بررسی دوران زندگی، نبوت حضرت عیسی (ع) برای هدایت قوم بنیاسرائیل، معجزات خارقالعاده ایشان و تفاوتهای بنیادین در مورد مقام و سرانجام او بپردازد.
تحقیق خلاصه و کوتاه درباره حضرت عیسی مسیح (ع)
حضرت عیسی مسیح (ع) یکی از پیامبران بزرگ و اولوالعزم الهی و صاحب شریعت (انجیل) است که مأموریت هدایت قوم بنیاسرائیل را برعهده داشت. ایشان به صورت معجزهآسا و بدون پدر از مادری باکره و پاکدامن، حضرت مریم (س)، در بیت لحم متولد شدند. قرآن کریم از او با عنوان «کلمة الله» و «روحی از خدا» یاد میکند.
مریم (س) ضمن انجام کارهایی که در معبد به عهدهاش گذاشته شده بود، بسیار به عبادت و نیایش پروردگار میپرداخت. او زنی بسیار پاکدامن، صادق و دارای صفات نیکوی اخلاقی بود و خداوند به سبب خلوص نیت و پاکی او برایش میوهها و غذاهای بهشتی میفرستاد.
وقتی که سنش به حدود 13 سالگی رسید، فرشته وحی به صورت انسان بر او ظاهر شد و مژده فرزنددار شدن را به او داد در حالی که او ازدواج نکرده بود. وقتی فرشته وحی با تعجب حضرت مریم (س) مواجه شد گفت که انجام هر کاری برای خداوند آسان است.
خداوند در تقدیر مریم (س) فرزندی پاک قرار داده بود که هدایت بشر در آینده به عهده او گذاشته میشد.
عیسی (ع) در کنار نخل خشکیدهای به دنیا آمد و خداوند به مریم (س) وحی فرستاد که درخت را تکان بده، وقتی درخت را تکان داد، سرسبز و با طراوت و پربار شد و مریم (س) از خرماهای تازهای که از درخت به پایین افتاد خورد و از آب زلالی که در کنار پایش جوشیدن گرفت، نوشید و فرزندش را در آغوش گرفت و به میان قوم خود بازگشت.
مردم که از نیکوکاری و پاکدامنی مریم (س) و پدر و مادرش خبر داشتند بسیار تعجب کردند و به گمان اینکه او مرتکب گناه شده، او را سرزنش کردند.
خداوند به مریم (س) دستور سکوت داده بود، بنابراین مریم (س) در پاسخ مردم به کودک اشاره کرد و ناگهان عیسی (ع) به سخن آمد و فرمود:
«من بنده خدا هستم، خداوند به من کتاب عطا فرموده و به پیامبری انتخابم کرده است. هر مکانی که باشم مبارک و سودمند قرارم داد و تا زمانی که زنده هستم به نماز و زکات سفارشم کرد و مرا در مورد مادرم نیکوکار قرار داد و گردنگش و بدبختم قرار نداده است. و سلام بر من! روزی که به دنیا آمدم و روزی که از دنیا میروم و روزی که زنده برانگیخته میشوم».
اولین معجزه او سخن گفتن در گهواره بود که مریم (س) را از اتهامات ناروا تبرئه کرد. در طول نبوت، حضرت عیسی (ع) معجزات فراوانی انجام داد، از جمله شفا دادن کور مادرزاد و بیماران پیسی و به اذن خدا زنده کردن مردگان.
مهمترین اختلاف دیدگاه اسلام با مسیحیت در مورد ایشان، مقام و سرانجام زندگی اوست. مسیحیان او را خدای پسر میدانند و معتقدند که مصلوب شد. اما اسلام او را بنده و فرستاده خدا میداند و به صراحت بیان میکند که عیسی (ع) کشته و مصلوب نشد، بلکه خداوند او را از دست دشمنان نجات داد و به سوی خود بالا برد و در آخرالزمان باز خواهد گشت.
نتیجهگیری
حضرت عیسی (ع) شخصیتی الهی است که زندگیاش سراسر معجزه بود و رسالت او بر توحید، اخلاق و رحمت تأکید داشت. در دیدگاه اسلامی، او آخرین پیامبر پیش از حضرت محمد (ص) و نمونه کامل بندگی و توکل به شمار میرود که از مرگ بر صلیب نجات یافته و برای ظهور دوباره در آخرالزمان زنده است.
تحقیق دوم کامل درباره زندگی حضرت عیسی(ع)
حضرت عیسی مسیح (ع) یکی از پیامبران بزرگ و اولوالعزم الهی و صاحب شریعت است که کتاب آسمانی او انجیل نام دارد. ایشان ماقبل آخرین پیامبر خدا (حضرت محمد ص) و یکی از بشارتدهندگان ظهور آن حضرت بودند. حضرت عیسی (ع) شخصیتی محوری در دو دین بزرگ جهان، اسلام و مسیحیت، محسوب میشود و در هر دو دین، زندگیاش مملو از معجزات و کرامات الهی است. در قرآن کریم، نام ایشان ۲۵ بار به عنوان عیسی و ۱۳ بار به عنوان مسیح ذکر شده است.
حضرت عیسی مسیح (ع)، شخصیتی استثنایی و یکی از بزرگترین پیامبران اولوالعزم الهی است که نامش با معجزه و کرامت گره خورده است. تولد شگفتانگیز ایشان از مادری پاکدامن، حضرت مریم (س)، بدون داشتن پدر، نشانهای بزرگ از قدرت پروردگار بود. عیسی (ع) برای هدایت قوم بنیاسرائیل مبعوث شد و با معجزات بینظیری چون شفای کور مادرزاد و زنده کردن مردگان، حقانیت رسالت خود را اثبات کرد. این تحقیق به بررسی تولد اعجازآمیز، دوران نبوت و معجزات بزرگ، و دیدگاه ادیان ابراهیمی (به ویژه اسلام) درباره سرانجام و مقام والای ایشان میپردازد.
نام اصلی ایشان عیسی است که در زبان عبری به معنای «نجاتدهنده» (یشوع) تفسیر شده است. لقب مشهور ایشان مسیح است که در زبان عبری «مشیحا» (به معنای مبارک) بوده و در قرآن نیز از ایشان با عنوان «کلمة الله» و «روحی از خدا» یاد شده است.
زندگی و معجزات حضرت عیسی(ع)
ولادت حضرت عیسی (ع) در شهر بیت لحم یک معجزه الهی است. طبق روایتی که از امام رضا (ع) نقل شده است، ولادت حضرت عیسی (ع) در ۲۵ ذی القعده بوده است. مادر عیسی مسیح حضرت مریم (س)، از بانوان پاکدامن بنیاسرائیل بود که بدون تماس با هیچ مردی و صرفاً به اذن خداوند باردار شد.
مطابق با قرآن کریم، خداوند به مریم بشارت داد که به زودی صاحب فرزندی خواهد شد که از مقربان درگاه الهی است. سپس خداوند روح (که یکی از فرشتگان بزرگ خداست، یا همان روحالقدس) را نزد او فرستاد. این روح به شکل انسانی تمام عیار در برابر مریم مجسم شد و به او خبر داد که به اذن پروردگار، به او پسری بدون پدر عطا خواهد کرد. سپس در مریم دمید و او را حامله کرد.
حضرت مریم (س) پس از بارداری به مکانى دور منتقل شد. در هنگام زایمان، درد شدیدی او را فرا گرفت. در این حال، از جانب خداوند ندا شنید که: «غم مخور که پروردگارت پائین پایت نهر آبى قرار داده، تنه درخت خرما را تکان ده تا خرماى نورس از بالا بریزد.» خداوند به این ترتیب او را با غذا و آب یاری رساند و به او امر شد که روزه سکوت بگیرد تا با کسی سخن نگوید.
مریم (س) سپس با فرزند نوزادش نزد قوم بازگشت. وقتی مردم او را سرزنش کرده و به گناه متهم نمودند، مریم به کودک اشاره کرد. در اینجا عیسى (ع) به سخن درآمد و گفت: به سخن آمد و فرمود: “«من بنده خدا هستم، خداوند به من کتاب عطا فرموده و به پیامبری انتخابم کرده است. هر مکانی که باشم مبارک و سودمند قرارم داد و تا زمانی که زنده هستم به نماز و زکات سفارشم کرد و مرا در مورد مادرم نیکوکار قرار داد و گردنگش و بدبختم قرار نداده است. و سلام بر من! روزی که به دنیا آمدم و روزی که از دنیا میروم و روزی که زنده برانگیخته میشوم».” و در اینجا بود که اولین معجزه حضرت عیسی(ع) که سخن گفتن وی در گهواره بود اتفاق افتاد.
حضرت عیسی (ع) برای هدایت قوم بنیاسرائیل با کتاب انجیل مبعوث شدند. معجزات او همگی “به اذن خدا” و نشانهای از قدرت پروردگار بود:
- معجزات شفابخش: شفا دادن بیماران لاعلاج از جمله کور مادرزاد و بیماران مبتلا به برص (پیسی).
- احیای مردگان: یکی از بزرگترین معجزات ایشان، زنده کردن مردگان بود.
- خلقت و خبر از غیب: ایشان میتوانستند با اذن خدا از گِل، شکل پرنده را بسازند و آن را زنده کنند و همچنین مردم را از آنچه میخورند و در خانههای خود ذخیره میکنند، باخبر سازند.
سرانجام حضرت عیسی(ع)
عیسی (ع) و حواریون با تلاش فراوان به دعوت مردم به یکتاپرستی و پیروی از شریعت او پرداختند و کمکم توجه و علاقه مردم به این دین جدید جلب شد. علمای یهود که از حقانیت عیسی (ع) آگاه بودند، چون حضرت موسی (ع) به ظهور او بشارت داده بود، با مشاهده گرایش مردم به مسیحیت، منافع خود را در خطر دیدند و گرفتار اضطراب و نگرانی شدند.
آنان برای جلوگیری از گسترش دین مسیح (ع)، تصمیم به قتل او گرفتند. با طرح این ادعا که ادامه دعوت عیسی (ع) امپراتوری روم را تهدید خواهد کرد، قیصر روم را تحریک کرده و از او برای اجرای نقشههایشان یاری خواستند. اما اراده الهی برنامهای دیگر رقم زد و نقشه آنان برای قتل عیسی (ع) ناکام ماند. در پی اشتباهی، خبرچینی گمراه به نام یهودا اسخریوطی به جای عیسی (ع) کشته شد.
میان یهودیان درباره نتیجه این نقشه اختلاف افتاد؛ گروهی بر این باور بودند که عیسی (ع) کشته شده و عدهای دیگر بر این عقیده بودند که او به دار آویخته شده است. اما قرآن کریم بیان میکند که آنها نه او را کشتند و نه به دار آویختند، بلکه تنها دچار توهم شدهاند. خداوندِ توانا و حکیم، عیسی (ع) را به سوی خود بالا برد.
ادامه ابلاغ رسالت عیسی (ع) پس از او بر عهده حواریون و شاگردانش گذاشته شد. برخی از آنان در این مسیر تلاش بسیار کردند و موفقیتهای چشمگیری به دست آوردند، اما گروهی دیگر دچار انحرافاتی شدند و تغییراتی در این شریعت آسمانی به وجود آوردند.
دیدگاه اسلام درباره حضرت مسیح(ع)
اسلام، ضمن تکریم و احترام فراوان به حضرت عیسی (ع) و مادر گرامیاش، دیدگاهی متفاوت از مسیحیت در مورد مقام و سرنوشت او ارائه میدهد:
- نفی الوهیت: اسلام هرگونه اعتقاد به الوهیت (خدا بودن) یا پسر خدا بودن عیسی (ع) را رد کرده و او را تنها یک بنده و رسول خدا معرفی میکند.
- نجات از صلیب: قرآن کریم به صراحت بیان میکند که یهودیان نتوانستند عیسی (ع) را بکشند و مصلوب کنند، بلکه امر بر آنان مشتبه شد (وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ).
- عروج به آسمان: خداوند او را از دست دشمنان نجات داد و به سوی خود بالا برد.
- بازگشت دوباره: اعتقاد راسخ اسلامی بر این است که حضرت عیسی (ع) در آخرالزمان باز خواهد گشت و پشت سر حضرت مهدی (عج) قرار خواهد گرفت.
نتیجهگیری
حضرت عیسی مسیح (ع) نه تنها یک شخصیت تاریخی، بلکه یک نماد الهی از قدرت، رحمت و اخلاق است. داستان زندگی او، از تولد اعجازآمیز تا معجزات بزرگ، تأکیدی بر پیام توحیدی و نبوت اوست. در دیدگاه اسلامی، ایشان مصلوب نشدند و در حال حیات در آسمانها هستند تا در روز موعود برای برقراری عدالت و صلح جهانی بازگردند. بنابراین، حضرت عیسی (ع) نمونهای بارز از بندگی مخلصانه و واسطهای برای رساندن کلام حق به بنیاسرائیل است.