حضرت نوح (ع) یکی از پیامبران محوری ادیان بزرگ و اولین پیامبر اولوالعزم الهی است که نامش با استقامت بینظیر و واقعه عظیم طوفان گره خورده است. نوح (ع) که به دلیل عمر طولانیاش به «شیخالانبیاء» معروف است، بیش از ۹۵۰ سال قوم سرکش خود را به توحید و ترک بتپرستی دعوت کرد.
در این مطلب از دیبامگ، یک تحقیق کوتاه و خلاصه در مورد حضرت نوح (ع) برای دانشآموزان آماده کردهایم تا به عنوان یک نمونه تحقیق برای تکلیف مدرسه خود از آن استفاده کنند. این محتوا به طور خلاصه به معرفی این پیامبر بزرگ، دعوت طولانیمدت او، دلیل عذاب و سرانجام معجزهآسای او و یارانش در کشتی نجات میپردازد.
تحقیق درباره حضرت نوح (ع): پیامبر صبر و کشتی نجات
هویت و ویژگیهای حضرت نوح (ع)
حضرت نوح (ع) یکی از بزرگترین و محوریترین پیامبران الهی در ادیان ابراهیمی (اسلام، مسیحیت و یهودیت) است. او به عنوان اولین پیامبر اولوالعزم شناخته میشود که صاحب شریعت و کتاب مستقل بوده و در زمان او عذاب عمومی (طوفان) بر قوم ستمگر نازل شده است. نام حضرت نوح (ع) در قرآن کریم ۴۳ بار ذکر شده و یک سوره کامل به نام ایشان (سوره نوح) اختصاص یافته است.
حضرت نوح (ع)، که به دلیل عمر بسیار طولانیاش به «شیخالانبیاء» (پیر پیامبران) مشهور است، دوران تاریکی را در تاریخ بشر تجربه کرد؛ زمانی که بتپرستی و فساد سراسر جامعه را فرا گرفته بود. رسالت او در بینالنهرین آغازگر یک دوره جدید در تاریخ نبوت و اولین مورد از انزال عذاب فراگیر الهی بر روی زمین بود. داستان او و کشتی بزرگش، نه تنها یک واقعه تاریخی، بلکه نمادی از پایداری در ایمان، صبر در دعوت و جدایی حق از باطل است.
رسالت و دعوت ۹۵۰ ساله
محل زندگی و بعثت ایشان منطقه بینالنهرین (عراق امروزی) بوده است. مردم آن دوران غرق در بتپرستی بودند و بتهایی به نامهای «ود»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را میپرستیدند. فساد، تباهی و استکبار طبقاتی در جامعه رواج داشت.
حضرت نوح (ع) برای مدت ۹۵۰ سال با صبر و استقامت، شبانهروز قوم خود را به توحید، عدالت و ترک بتپرستی فراخواند.
“وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا” (سوره عنکبوت، آیه ۱۴).
این مدت تنها دوره نبوت ایشان است و کل عمر ایشان در روایات بین ۱۴۵۰ تا ۲۵۰۰ سال نیز ذکر شده است.
قوم نوح (ع) نه تنها به او ایمان نیاوردند، بلکه او را مسخره و تکذیب کرده، به دیوانگی متهم نموده و انگشت در گوشهای خود فرو میکردند تا کلام حق را نشنوند.
پس از قرنها تلاش و مقاومت، تنها تعداد بسیار اندکی (برخی روایات ۸۰ نفر) به او ایمان آوردند. در نهایت، نوح (ع) از هدایت قوم ناامید شد و از خداوند برای قوم سرکش، تقاضای عذاب کرد.
ساخت کشتی و طوفان بزرگ
پس از ناامیدی، خداوند به نوح (ع) دستور داد که در سرزمینی که دریایی نداشت، یک کشتی عظیم بسازد. در طول ساخت کشتی که سالها به طول انجامید (برخی ۱۰۰ سال)، قوم او را مسخره میکردند و میگفتند: “کشتی در خشکی چه کار میکند؟” اما نوح (ع) در پاسخ میفرمود: “روزی میرسد که ما هم شما را مسخره میکنیم.”
هنگامی که ساخت کشتی به اتمام رسید، فرمان عذاب صادر شد. آب از تنورها (یا چشمههای زمین) جوشیدن گرفت و باران شدیدی از آسمان بارید. نوح (ع) به دستور خداوند، افراد با ایمان (پیروانش)، خانوادهاش (به جز همسر و یکی از فرزندانش) و یک جفت از هر نوع حیوان و پرنده را سوار کشتی کرد.
یکی از فرزندان نوح به نام کنعان (یا یام) و همسرش (طبق روایات اسلامی) به پیامبر ایمان نیاوردند و در مقابل دعوت پدر مقاومت کردند و به همراه کافران غرق شدند.
طوفان همه موجودات سرکش روی زمین را از بین برد. پس از فروکش کردن آب، کشتی بر کوه جودی (در منطقه موصل یا نخجوان) پهلو گرفت و بشریت دوباره از بازماندگان مؤمن آغاز شد.
نتیجهگیری
حضرت نوح (ع) مظهر صبر و استقامت در راه دعوت توحیدی بود. زندگی او گواه این حقیقت است که رسالت پیامبران حتی با وجود عمر طولانی و تلاش بیوقفه، در برابر لجاجت و استکبار ستمگران ممکن است با شکست ظاهری مواجه شود که سرانجام آن، نزول عذاب الهی و تطهیر زمین است. داستان نوح (ع) اولین هشدار فراگیر الهی به بشر و نمادی از نجات و بقای ایمان در میان موجهای سهمگین فساد است. نسلهای بعدی بشر (از سام، حام و یافث) نیز مدیون ایمان و صبر او هستند.