تقریبا ۱۲۰ سال پیش بود که اولین خودرو به جاده‌های خاکی و مالرو ایران رسید. این کالسکه‌های بدون اسب در نظر مردم وسیله نقلیه عجیبی بود و به آن لقب «کالسکه آتشی» داده بودند. استفاده از خودرو به مرور زمان گسترش پیدا کرد تا امروز که میلیون‌ها کالسکه آتشی، اتومبیل، ماشین و خودرو در خیابان‌ها و جاده‌های آسفالت کشور تردد می‌کنند.
در این ۱۲۰ سال ماشین‌های مختلفی از برندهای گوناگون خارجی وارد کشور شده و خودروهایی نیز توسط کمپانی‌های داخلی مونتاژ و تولید شده و زیر پای رانندگان ایرانی قرار گرفته است.
بعضی از این خودروها به دلایل مختلفی مثل طراحی ظاهری، کیفیت ساخت، قدرت پیشرانه و… بیشتر مورد توجه قرار گرفته و تبدیل به خاطره و نوستالژی شده و حتی به فرهنگ مردم کوچه و بازار رسیده و تبدیل به ضرب‌المثل شده است. در ادامه با ۱۰ نمونه از انها اشنا خواهیم شد.
نوستالژیک ترین خودروهای ایران
پیکان
پیکان بدون هیچ حرف و حدیثی نوستالژیک‌ترین خودرو ایران است. تولید هیلمن ارو انگلیسی با یک نام ایرانی در سال ۱۳۴۶ در کارخانه ایران ناسیونال برادران خیامی شروع شد و تا سال ۱۳۸۴ روی خط تولید ایران خودرو دولتی باقی ماند. پیکان همان کاری را انجام داد که دهه‌ها قبل از آن فورد مدل T در آمریکا انجام داده بود، یعنی باعث شد خودرو از یک کالای لوکس به یک کالای مصرفی تبدیل شود.
ژیان
ژیان همزمان با پیکان روی خط تولید خودروساز داخلی دیگری با نام سایپا قرار گرفت و به دلیل قیمت ارزان و مصرف سوخت کم توانست نظر قشر متوسط به پایین جامعه ایران را به خود جلب کند. این اتومبیل هاچبک یکی از مدل‌های مختلفی است که از روی سیتروئن ۲CV ساخته شده و همان ظاهر عجیب و سیستم تعلیق خاص را حفظ کرده است.
در ایران علاوه بر مدل هاچبک، دو مدل نیز با نام‌های ژیان مهاری و ژیان وانت تولید میشد. موتور ضعیف این خودرو باعث میشد تا در سربالایی‌ها بماند و همین دلیلی شد تا مردم بگویند: «ژیان ماشین نمی‌شه، باجناق فامیل نمی‌شه.»
فولکس واگن بیتل یکی از خودروهای نوستالژیکی است که در دهه چهل لاستیک‌هایش به ایران رسید و خیلی زود به یکی از پرفروش‌ترین‌ها در تاریخ خودرو ایران تبدیل شد.
این خودرو جمع و جور که در کشورهای دیگر با نام‌های بیتل (سوسک) و باگ (کفشدوزک) معروف است، در ایران با نام فولکس قورباغه‌ای شناخته می‌شود و در دوره‌ای هم به عنوان خودرو شهربانی و پلیس مورد استفاده قرار می‌گرفت. در دهه ۸۰ مدل‌های جدید فولکس قورباغه‌ای هم با ظاهری به‌روزتر و امکانات و آپشن‌های جدید وارد کشور شد.
رنو ۵ هاچبک جمع و جور شهری است که اولین سری آن در سال‌های ۵۵ و ۵۶ وارد ایران شد و به دلیل ابعاد جمع و جور توانست طرفداران زیادی پیدا کند. این ماشین کوچک شهری سال‌های سال روی خط تولید پارس‌خودرو قرار داشت و در مدل‌های ۲ در و ۴ در عرضه میشد.
در دهه ۸۰ نسخه‌های داخلی این محصول از برند رنو با نام‌های پی‌کی، سپند و سپند۲ به بازار آمد اما به دلیل اشکالاتی در ظاهر و مشخصات فنی نتوانستند موفقیت مدل اصلی را تکرار کند.
آریا و شاهین احتمالا برای نسل جدید ماشین‌هایی هستند که گروه خودروسازی سایپا در سال ۱۴۰۰ تولید می‌کند، اما این اسم‌ها برای قدیمی‌ها یادآور سدان‌هایی است که در دهه ۴۰، ۵۰ و ۶۰ در خیابان‌های کشور دیده میشد.
شرکت پارس خودرو (جیپ ایران سابق) در سال ۱۳۴۶ اقدام به واردات قطعات CKD رامبلر امریکن و مونتاژ آن در ایران کرد. مدل چهار در با نام آریا عرضه میشد و نسخه دو در به شاهین معروف بود.
سیمرغ و آهو
جیپ سیمرغ و جیپ آهو یکی از محصولاتی است که شرکت جیپ ایران (پارس خودرو فعلی) به بازار ایران معرفی کرد. این خودرو همان نسل اول جیپ واگونیر است و از سال ۴۱ تا ۴۶ با نام سیمرغ و بعد از آن تا اواخر دهه ۶۰ با اسم آهو در ایران فروخته میشد.
جیپ آهو به عنوان نخستین شاسی‌بلند لوکس در جهان شناخته می‌شود و علاوه بر این یکی از چابک‌ترین آفرودرهای موجود در داخل کشور است.
لندرور
لندرور به مجموعه‌ای از خودروهای شاسی‌بلند آفرودی گفته می‌شود که از سال ۱۳۳۶ و توسط شرکت مرتب خودرو وارد ایران شده و از سال ۱۳۴۱ روی خط تولید قرار گرفته است. این خودرو که به جیپ انگلیسی معروف است و مدل‌های ۷ نفره، ۹ نفره و وانت آن تا سال ۶۹ و با همکاری انگلیسی‌ها و اسپانیایی‌ها در ایران تولید میشد.
دیگران چه می‌خوانند؟بدنه آلومینیومی لندرور مقاومت زیادی در شرایط آب و هوایی سخت دارد و همین طور وزن خودرو را کاهش می‌دهد. همین ویژگی، این خودرو را به یکی از مناسب‌ترین ماشین‌ها برای رانندگی در استان‌های شمالی ایران، مازندران و گیلان تبدیل کرده است.
بیوک اسکای لارک
بیوک اسکای‌لارک سدان بزرگ آمریکایی است که از سال ۵۶ تا ۵۹ و بعد از انقلاب اسلامی از سال ۶۴ تا ۶۸ در ایران تولید میشد و به همین خاطر به بیوک ایران معروف است. این خودرو پلتفرم یکسانی با شورولت نوا دارد، اما پیشرانه هشت سیلندر ۵.۷ لیتری قدرت بیشتری به بیوک می‌دهد. بیوک ایران در هر صد کیلومتر ۱۸ لیتر بنزین می‌سوزاند.
کادیلاک سویل
کادیلاک سویل تنها مدل این برند آمریکایی است که از اواسط دهه پنجاه تا پایان آن، همزمان با بیوک اسکای‌لارک در کارخانه جنرال موتورز ایران (پارس خودرو فعلی) تولید میشد و با نام کادیلاک ایران شناخته می‌شود.
یک پیشرانه ۵.۷ لیتری با قدرت ۱۸۵ اسب بخار زیر کاپوت این سدان لوکس قرار گرفته و گیربکس ۳ سرعته اتوماتیک و کمک‌فنرهای گازی سواری نرمی را برای راننده و سرنشینان فراهم می‌کند.
پژو ۵۰۴
پژو ۵۰۴ از سال ۱۳۴۷ جانشین مدل ۴۰۴ شد. این خودرو را ایتالیایی‌ها طراحی کردند و مهندسان آلمانی پیشرانه‌ها و گیربکس‌های مختلفی را روی آن قرار دادند. مدل‌های ۵۰۴ که به ایران رسیدند، از پیشرانه ۱.۸ لیتری بنزینی با قدرت ۹۲ اسب بخار استفاده می‌کردند و حداکثر سرعتشان به ۱۶۵ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. سیستم تعلیق نرم، استهلاک پایین و صندلی‌های راحت از مزایای این سدان پژو است.
این خودروها تنها چند نمونه از ماشین‌های قدیمی و نوستالژیکی هستند که در گذشته در ایران وجود داشتند و برخی از آن‌ها همچنان در حال استفاده یا نگهداری هستند. شما چه ماشین دیگری میشناسید که در ایران قدیم، کاربرد داشت؟