همه چیز خیلی زود گذشت. انگار همین دیروز بود. وقتی به ان دوران فکر میکنم انگاری همه چیزش با الان فرق داشت، از ان فرق داشتن هایی که فقط باید ان دوران را زیست کرده باشی تا بفهمی نه صرف دیدن در فیلم و عکس و شنیدن از دیگران. فرق داشتنش فقط در تکنولوژی ها و امکاناتش نبود.
انگار فقط آن دوران بود که تابستان و گرمایش لذت داشت و سرمای زمستانش سوزی بیشتر.
انگاری لبخندزدنهای درون عکس یادگاری هم با لبخندهای سلفی های الان تومنی دوزار تفاوتش بود این را مایی مفهمیم که یادمان هست چقدر همه چیز واقعی تر بود.
شاید نسلهای جدید باورشان نشود که یکی از ترس های همسن و سالهای ما این است که نکند زمانی برسد که این خاطرات واقعی فراموشمان شود و ما بمانیم و دم و دستگاه های عصر مدرن.
این ویدئو خاطرات متولدین دهه ۳۰ تا ۶۰ را زنده میکند.
اگر شما هم جزو نسل های رو به انقراض هستید، خاطرات و نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.
بدترین
خیلی بد است