سوالی که اغلب در ذهن شیعیان وجود دارد این است که آیا حضرت عباس(ع) مقام امامت را دارا است؟ در مجموع چرا این بزرگوار با وجود دارا بودن ویژگی های امام، مقام امامت را ندارد؟. حقیقت این است که حضرت عباس، امام نیست. برخی که بیشتر البته در عوام رائج است حضرت عباس را امام می شمرند. ایشان امام نیست و مقام امامت را دارا نیست.
اما حقیقتی دیگر هم در عالم معرفت نهفته است و آن اینکه حضرت عباس هیچ چیزی از مقام امام کم ندارد. این معنای این است که وجود ایشان مقامات اخلاقی و ایمانی که در امام معصوم هست را سیر کرده و رسیده است. از منظر کلامی هیچ ایرادی به این موضوع وارد نیست. بنابراین مقام حضرت عباس پس از امام حسین مقامی عالی رتبه است که همه ائمه معصومین ما بر آن اذعان دارند. باب الحوائج است به طور ویژه. درک این خودش یک مقام علمی است که کار هر کسی نیست.
سؤال:چرا حضرت عبّاس امام نشد؟
جواب:
اوّلا مقام امامت منصبی است که از طرف خدای متعال به افرادی واگذار می شود که از هر حیث کاملترین افراد باشند و حضرت عبّاس((علیه السلام)) با اینکه از نظر فضائل علمی و عملی و اخلاقی در مراحل فوق العاده عالی قرار داشت ولی بالاخره آن مقدار نبود که به درجه امامت برسد و هیچگاه نمی توان گفت(همانطور که خود ایشان هم نگفته اند) حضرت عبّاس در تمام کمالات هم دوش امام بوده اند بلکه اصلا مقام فوق العاده ارجمند ایشان بواسطه اطاعت از دستورات الهی و به خصوص پشتیبانی از امام وقت خود(امام حسین((علیه السلام)) بوده است.
و ثانیاً تصدیق دارید که با بودن امام حسین((علیه السلام)) دیگر معنا نداشت که حضرت عبّاس امام باشد و بعد از امام حسین((علیه السلام)) هم که نبود تا ممکن باشد امام گردد.
در هر حال بعقیده شیعه امامها(جانشینان پیغمبر) فقط ۱۲ نفرند که به امر خدا پیغمبر در زمان خود آنان را تعیین نمود و در ضمن روایات فراوانی به مردم گوشزد کرد.