سخنان هوشنگ حریرچیان در مورد بازی در ساختمان پزشکان؛ پدری سرزنده اما بی خیال

ساختمانِ پزشکان یک مجموعهٔ طنز تلویزیونی ایرانی است که از ۳۱ اردیبهشت تا ۸ مرداد ۱۳۹۰ به کارگردانی سروش صحت از شبکه سه سیما پخش شده‌است.
این مجموعه در ۵۷ قسمت از ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ تا ۸ مرداد ۱۳۹۰ در حوالی ساعت ۲۰:۴۵ تا ۲۱:۵۰ دقیقه از شبکهٔ سوم سیما پخش شد. این مجموعه به نویسندگی و کارگردانی سروش صحت و تهیه کنندگی محسن چگینی ساخته شده‌است. مرحوم هوشنگ حریرچیان یکی از بازی های بسیار تاثیرگذار خود را در این سریال داشته و توانست لبخند را به لب مخاطبان بیاورد. سخنان مرحوم هوشنگ حریرچیان در مورد بازی اش در سریال ساختمان پزشکان را در ادامه این نوشته از دیبامگ می خوانید.

پدر ساختمان پزشکان از زبان هوشنگ حریرچیان

حریرچیان درباره همکاری‌اش با سروش صحت گفته بود: به کارگردانی سروش صحت ایمان دارم. او چند حسن دارد به جهت اینکه خودش بازیگر بوده است و درد بازیگران را می‌داند. دوم اینکه نویسنده است و نویسنده‌ی طنازی هم هست و سوم اینکه خلق‌الساعه است؛ از این جهت که وقتی متن به دستش می‌رسد بلافاصله صحنه‌ها را مجسم، دکوپاژ و آماده می‌کند و به بازیگر می‌دهد.

البته نباید اسم این کار را تزریق گذاشت و نباید گفت که این کار را در سرنگ کرده و سپس به بازیگر تزریق می‌کند، به جهت اینکه اگر همان عملی که کارگردان انجام می‌دهد، انجام دهی تقلید می‌شود و بازیگر مثل یک طوطی می‌شود. بازیگر باید آنچه که خودش می‌خواهد بگیرد و خلق کند. در این راستا نمی‌دانم در نقش‌هایم پدر موفقی بوده‌ام یا نه که باید نظر مردم را شرط قرار دهیم.

او با اشاره به نقش‌های متفاوت پدر در سریال‌های مختلف به ایسنا این‌چنین گفته بود: در پروژه‌های زیادی نقش پدر را بازی کرده‌ام اما سعی کردم همیشه یک نوع پدر نباشم؛ پدرها متفاوت‌اند اما خوب.

او می‌گفت: من همانی هستم که در «آشپزباشی» نقش یک پدر بادیسیپلین را بازی کردم و در «ساختمان پزشکان» هم نقش یک پدر بلغمی مزاج، طناز و باری به هر جهت؛ این پدرها با هم متفاوت‌اند اما باید شخصیت‌ را در فیلم و سریال پیدا کرد اینکه چه هستی و که هستی.

حریرچیان تصور می‌کرد «ساختمان پزشکان» به دلیل اقبال دزیاد مخاطبان تداوم پیدا کند و این چنین می‌گفت: این مجموعه مورد اقبال شدید مردم قرار گرفت. کسانی را دیدم که اعتراف کردند برای بار چندم یک قسمت از آن را تماشا کرده‌اند و لذت برده‌اند. حال چرا آن را ادامه ندادند نمی‌دانم اما تصور می‌کنم در آینده‌ای بسیار نزدیک این سریال تداوم پیدا کند؛ به دلیل اینکه خواسته‌ی مردم شرط است و مردم باید بخواهند.

این سریال به بیشتر مسائلی که در جامعه مطرح بود پرداخت. کمبودها، ‌کژی‌ها، ‌ کاستی‌ها، ‌ خوبی‌ها، بدی‌ها، مسائل اداری، ‌خانوادگی، ‌ ورزشی و همه‌ چیز در آن مطرح شده منتهی انتقاد در لفافه‌ی طنز بود.

پدر «پژمان» با «ساختمان پزشکان» و «آشپزباشی» متفاوت بود

او همچنین با اشاره به نقشش در سریال «پژمان» این چنین گفته بود: سعی کردم در این کار نقش پدری را بازی کنم که متفاوت از سایر نقش‌های مشابه‌ام در کارهای قبلی است. ا

گر چه نقش من در سریال «پژمان» به چند اپیزود محدود می‌شد و در سریال «ساختمان پزشکان» یکی از نقش‌های اصلی را بازی کرده بودم اما اگر دقت کنید می‌بینید که این دو پدر متفاوت از هم هستند.

تاکید هوشنگ حریرچیان بر لزوم حمایت تلویزیون از هنرمندان

حریرچیان همچنین درباره‌ی لزوم حمایت تلویزیون از هنرمندان و کارگردان طناز حرفه‌یی هم این چنین گفته بود: بازی یک بازیگر در هر نقشی که باشد لازم است اما کافی نیست. بلکه زمانی کفایت می‌کند که حمایت باشد. خوشبختانه مردم ایران به طور اخص هم هنرمند هستند، هم هنرپرور و هم هنردوست و همه‌ حمایت می‌کنند.

من به نمایندگی از تمام هنرمندان پدر ایران می‌گویم ما متکی به محبت مردم هستیم. نقطه‌ی اتکای ما مردم هستند. اگر مردم کنار بکشند ما زمین می‌خوریم. حمایت‌ها، ‌تشویق‌ها، تقدیرها و پشتوانه‌های مردم است که ما را سرپا و زنده نگه داشته است.

حریرچیان همچنین معتقد بود تلویزیون باید حامی بازیگران باشد تا بهتر بتواند ارائه‌ی خدمت کند. او گفته بود: در این صورت بازیگران بهتر می‌توانند نقش‌آفرینی کنند و نقش خودشان را پیدا کنند. وقتی کسانی که در رأس هستند حمایت کنند و به طرف جلو هدایت کنند بازیگران بهتر می‌روند. در نتیجه با احتیاط قدم برمی‌دارند مبادا اینکه زمین بخورند اگر هم خوردند بدانند کسی هست که زیر بالشان را می‌گیرد و بلند می‌کند.