نحوه توسل به امام رضا با دعا، نماز و خواندن سوره یس برای رفع حاجات

اینجا، در حریم رضوی، آسمان به زمین نزدیک می‌شود. گنبدی از طلای اشک و امید، بر فراز قبه دل‌های شکسته می‌درخشد و هر سنگ از این حرم، روایتی‌ست از وصلِ ناگسستنی میان خاک و افلاک. توسل به امام رضا (ع)، گشودن دریچه‌ای به سوی مهربانی بیکرانی‌ست که در قاموس هستی، نامش را «شفاعت» نهاده‌اند. اینجا، دست نیاز را به دامان کرامتی می‌سپاری که چون رودی زلال، از چشمه‌سار «آل محمد»(ص) جاری شده و تشنگان حقیقت را تا ابدیت سیراب می‌کند.

در این وادی، قدم‌ها لرزان، اما دل‌ها پرتوان است. هر دعایی که بر لب‌های لرزان می‌میرد، در آستانه ضریح آفتاب، به پرواز درمی‌آید. توسل، همان نفس پاکیست که از حنجره عشق برمی‌آید و چونان پرنده‌ای سپید، بر شانه‌های «شمس الشُموس» می‌نشیند تا خورشیدِ امید، هرگز در قلب مؤمنان غروب نکند.

توسل به امام رضا (ع)

طریقه توسل به امام رضا (ع) از زبان خود آن حضرت

هرگاه اتفاق مهمى براى تو رخ داد، دو رکعت نماز بخوان، در یک رکعت فاتحه و آیت‌الکرسى و در رکعت دوم حمد و سوره قدر را بخوان، سپس قرآن را بردار و آن را بالاى سرت بگیر و بگو:

«اللّهُمَّ بحَقِّ ما أَرْسَلْتَهُ إِلى خَلْقِکَ، وَبحَقِّ کُلّ آیَه فِیه، وَبحَقِّ کُلّ مَنْ مَدَحْتَهُ فیهِ عَلَیْکَ، وَبحَقِّکَ عَلَیْهِ، وَلانَعْرِفُ أَحَداً أَعْرَفُ بحَقِّکَ مِنْکَ.»
خداوندا؛ به حقّ كسى كه او را بسوى آفريدگانت فرستادى، و به حقّ هر آيه ‌اى كه در آن است، و به حقّ‏ هر كسى كه او را در آن مدح و ثناء گفتى و به حقّ تو بر او، و كسى را نمى‏‌شناسيم كه آشناتر به حقّ تو از خودت باشد.

سپس 10 بار بگویید «یا سَیّدى یا اللّه»، و ۱۰ بار «بحَقِّ مُحَمَّد»، و ۱۰ بار «بحَقِّ عَلىّ»، و ۱۰ بار «بحَقِّ فاطِمَهِ»، و به همین شکل ۱۰ بار اسم هر کدام از ائمه را یکى بعد از دیگرى نام ببرید.

با این توسل، امام رضا (ع) فرمودند: به راستى که از جاى خود برنمى‌خیزى مگر این که خداوند حاجت تو را برآورده مى‌سازد.

توسل به امام رضا (ع) به توصیه آیت الله مجتهد تهرانی

آیت الله مجتهد تهرانی فرمودند: اگر حاجتی داشتی، امام رضا (ع) را سه مرتبه به جان امام جوادش (ع) قسم بده که برآورده می‌شود و من خودم حاجتی داشتم و این کار را کردم و در همان شب آیت‌الله سیّد محمّد خوانساری را در خواب دیدم و پاکتی را که محتوای بیست هزار تومان بود به من دادند و ضمن آن احوال طلاب را پرسیدند و فرمودند: پول را بین طلبه ها تقسیم کن و وقتی از خواب بیدار شدم، چون نام ایشان «سیّد محمّد تقی» بود، فهمیدم امام جواد (ع) به ما عنایت کرده‌اند و حاجتم بیشتر از طلبم برآورده شد!

توسل به امام رضا (ع) با ذکر صلوات خاصه حضرت رضا (ع)

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی الامامِ التّقی النّقی و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ.
خدایا رحمت فرست بر علی بن موسی الرضا امام با تقوا و پاک و حجت تو بر هر که روی زمین است و هر که زیر خاک، رحمت بسیار و تمام با برکت و پیوسته و پیاپی و دنبال هم چنان بهترین رحمتی که بر یکی از اولیایت فرستادی.

اگر به مدت 40 روز هر روز 110 مرتبه صلوات خاصه امام رضا (ع) را با خلوص و نیت پاک قلب بخوانید، این توسل بسیار مجرب و راهگشا است.

توسل به امام رضا (ع) برای رفع گرفتاری و گشایش بخت

از امام رضا (ع) روایت شده است هر کسی که این دعا را بخواند، حاجتش نزد خداوند بازنخواهد گشت.

اللَّهُمَّ بِکَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِکَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَتَوَجَّهُ اللَّهُمَّ سَهِّلْ لِی حُزُونَتَهُ وَ کُلَّ حُزُونَهٍ وَ ذَلِّلْ لِی صُعُوبَتَهُ وَ کُلَّ صُعُوبَهٍ وَ اکْفِنِی مَئُونَتَهُ وَ کُلَّ مَئُونَهٍ
وَ ارْزُقْنِی مَعْرُوفَهُ وَ وُدَّهُ وَ اصْرِفْ عَنِّی ضَرَّهُ وَ مَعَرَّتَهُ إِنَّکَ تَمْحُو مَا تَشَاءُ وَ تُثْبِتُ وَ عِنْدَکَ أُمُّ الْکِتَابِ
أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ طه حم لا یُبْصِرُونَ وَ جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَى الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ.
وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ أُولئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ لا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ
فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِیعُ‏ الْعَلِیمُ وَ تَراهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ وَ هُمْ لا یُبْصِرُونَ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَرْجِعُونَ طسم تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْمُبِینِ. لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ.
إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَهً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْعَیْنِ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ بِالْعِزِّ الَّذِی لَا یُرَامُ وَ بِالْمُلْکِ الَّذِی لَا یُضَامُ وَ بِالنُّورِ الَّذِی لَا یُطْفَأُ وَ بِالْوَجْهِ الَّذِی لَا یَبْلَى وَ بِالْحَیَاهِ الَّذِی لَا تَمُوتُ
وَ بِالصَمَدِیَّهِ الَّتِی لَا تُقْهَرُ وَ بِالدَّیْمُومِیَّهِ الَّتِی لَا تَفْنَى وَ بِالاسْمِ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ بِالرُّبُوبِیَّهِ الَّتِی لَا تُسْتَذَلُّ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا

توسل به امام رضا با خواندن نماز حاجت در روز جمعه

از امام رضا (ع) روایت است که اگر کسی حاجتی دارد که سینه اش را تنگ کرده باید در روز چهارشنبه تا جمعه را روزه بگیرد و در روز جمعه سر خود را با گل خطمی بشوید، پاکیزه ترین لباس هایش را بپوشد، بدنش را با بهترین عطر خوشبو کند، از مال خود اندکی صدقه بدهد و سپس به زیر آسمان برود و دو رکعت نماز بخواند.

در هر رکعت بعد از حمد 15 مرتبه سوره توحید را بخواند.

در هر رکعت قبل از رکوع، در رکوع و بعد از رکوع و همچنین در سجده اول، پس از سجده اول، در سجده دوم و پس از آن 15 مرتبه سوره توحید را بخواند.

وقتی که سلام نماز را داد نیز 15 مرتبه سوره توحید را بخواند.

سپس به سجده برود و 15 مرتبه سوره توحید را بخواند بعد طرف راست صورت را بر زمین بگذارد و 15 مرتبه سوره توحید را بخواند و در نهایت طرف چپ صورت را بگذارد و 15 مرتبه سوره توحید را بخواند.

حال مجددا به سجده برود و در حال گریه این دعا را بگوید:

« یا جَوادُ یا ماجِدُ، یا واحِدُ یا أَحَدُ یا صَمَدُ، یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ‏ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ، یا مَنْ هُوَ هکذا وَ لا هکَذا غَیْرُهُ، أَشْهَدُ أَنَّ کُلَّ مَعْبُودٍ مِنْ لَدُنْ عَرْشِکَ إِلی قَرارِ أَرْضِکَ باطِلٌ إِلّا وَجْهَکَ جَلَّ جَلالُکَ، یا مُعِزَّ کُلِّ ذَلیلٍ، وَ یا مُذِلَّ کُلِّ عَزیزٍ، تَعْلَمُ کُرْبَتی، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ فَرِّجْ عَنّی.»

بعد از آن طرف راست صورت را بر زمین بگذارد و 3 مرتبه دعای بالا را بخواند و بعد طرف چپ صورت را بر زمین بگذارد و 3 مرتبه دعای بالا را بخواند.

امام رضا(ع) فرمودند:

«وقتی که بنده ای چنین کند خداوند حاجت او را برآورده می سازد و باید در مورد حاجتش به خدا، به محمد و آل محمد متوسل شود و آن را یکی بعد از دیگری نام ببرد.»

(مصباح المتهجد , ج1 , ص 341)

توسل به امام رضا با خواندن سوره یس

برای مقصود عظیم یا هر حاحتی، ۷ روز ۷ مرتبه سوره یس را بخوانید.

از روز شنبه شروع کند تا روز جمعه ختم نماید و در وقت خواندن با کسی حرف نزند و در خلوت باشد و ثوابش را به روح امام رضا علیه السلام قربت کند البته مقصود او حاصل شود مجرب است.

نماز حاجت امام رضا (ع) به نقل از مقاتل

مقاتل بن مقاتل از امام رضا (ع) دعایی را برای برآورده شدن حاجات خواست.

امام رضا (ع) فرمود:

وقتی که حاجت مهمی از خدا داشتی غسل کن و پاکیزه ترین لباسهایت را بپوش و خود را خوشبو کن و سپس به زیر آسمان برو و دو رکعت نماز بخوان .

در هر رکعت بعد از حمد 15 مرتبه سوره توحید را بخوان.

در هر رکعت قبل از رکوع، در رکوع و بعد از رکوع و همچنین در سجده اول، پس از سجده اول، در سجده دوم و پس از آن 15 مرتبه سوره توحید را بخوان (مجموعا 210 مرتبه در دو رکعت).

وقتی که نمازت تمام شد به سجده برو و بگو :

« أَللَّهُمَّ إِنَّ کُلَّ مَعْبُودٍ مِنْ لَدُنْ عَرْشِکَ إِلی قَرارِ أَرْضِکَ فَهُوَ باطِلٌ سِواکَ، فَإِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبینُ، إِقْضِ لی حاجَةً کَذا وَکَذا، اَلسَّاعَةَ السَّاعَةَ.»(وسائل الشیعة , ج 8 , ص 131 )

و هر چیزی را که از خدا می خواهی با اصرار و التماس بیان کن و وقتی که حاجتت برآورده شد نماز شکر بخوان. نماز شکر دو رکعت است؛ در رکعت اول بعد از حمد سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد سوره کافرون خوانده می شود.

در رکوع رکعت اول ذکر «اَلْحَمْدُ للَّهِِ شُکْراً، شُکْراً للَّهِِ وَحَمْداً» و در سجده رکعت اول ذکر «شُکْراً للَّهِِ وَحَمْداً» و در رکوع و سجده رکعت دوم ذکر «اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی قَضی حاجَتی، وَ أَعْطانی سُؤْلی وَ مَسْأَلَتی» گفته می شود.

اشعار توسل به امام رضا (ع)

یا شاه غریبان! مددی کن که توانم
یک سجدهٔ شکرانه به کوی تو ادا کرد

معذورم اگر نیست شکیبم به جدایی
موسی به چنان قرب تمنای لقا کرد

از مطلب دیگر ادبم بسته زبان است
دلتنگی ام از وسعت آمال حیا کرد

چون بر ورق دهر، نی نکته سرایان
رسم است که انجام سخن را به دعا کرد

من خود چه دعا گویمت از صدق که یزدان
بر قامت جاه تو طرازی ز بقا کرد

حزین لاهیجی

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

من دست خالی آمدم، دست من و دامان تو
سر تا به پا درد و غمم، درد من و درمان تو

تو هر چه خوبی من بدم، بیهوده بر هر در زدم
آخر به این در آمدم، باشم کنار خوان تو

من از هر در رانده ‌ام، من رانده وامانده ‌ام
یا خوانده یا ناخوانده‌ ام، اکنون منم مهمان تو

پای من از ره خسته شد، بال و پرم بشکسته شد
هر در به رویم بسته شد، جز درگه احسان تو

گفتم منم در می ‌زنم، گفتی به تو سر می ‌زنم
من هم مکرر می ‌زنم، کو عهد و کو پیمان تو؟

سوی تو رو آورده ‌ام، ای خم سبو آورده ‌ام
من آبرو آورده ‌ام، کو لطف بی ‌پایان تو؟

حال من گوشه ‌نشین، با گوشه چشمی ببین
جز سایه پر مهرتان، جایی ندارم جان تو

من خدمتی ننموده‌ ام، دانم بسی آلوده‌ ام
اما به عمری بوده‌ ام، چون خار در بستان تو

علی انسانی

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

می‌رسم از صحن جمهوری چشمان دلت
تا ضریح سبز گیسوی پریشان دلت

می‌رسم از غربت چشمان باران خورده‌ام
کوه به کوه منزل به منزل تا خراسان دلت

بی پناهم خسته‌ام مولای من
کم از اهو نیستم آقا به قربان دلت

کاش نام ما هم ثبت می‌کردید عاقبت
در میان دفتر سرخ شهیدان دلت

باز می‌لرزد درون سینه آهوی دلم
ضامن آهو دو دست ما به دامان دلت

فرمود که هر زمان گرفتار شدید
بر دامن ما دست توسل بزنید

کاش من یک بچه آهو می‌شدم
می‌دویدم روز و شب در دشت‌ها

توی کوه و دشت و صحرا روز و شب
می‌دویدم تا که می دیدم تو را

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

وَالله غلامیِ تو زیبَندگیِ ماست
دلدادگیِ راهِ تو رزمندگیِ ماست

راضی به رضای تو شدن بندگی ماست
در اصل به سبکِ تو شدن زندگی ماست

هر زلف، گِره خورد به زلفِ تو قشنگ است
دامان تو را هر که تو خواهیش، به چنگ است

ژولیده

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

حسنت، به هزار جلوه آراسته است
زیبایی ات از رونق مه کاسته است

من آنچه دل تو خواست، هرگز نشدم
اما تو، همانی که دلم خواسته است

از طوس، رهی به کهکشانم بدهید
رخصت به دو چشم خون فشانم بدهید

از باب «لِیَطمَئِنَ قَلبی» گاهی
یک گوشه  ابرویی نشانم بدهید

حسن تو، به وصل آرزومندم کرد
سودای محبت تو دربندم کرد

خاکم به سر، آبرو ندارم، اما
همسایگی تو آبرومندم کرد

آن روضه  جنت که نبی گفت این است
این گل کده، باغ عترت یاسین است

چون باد، در این چمن سبک سِیر مباش
تکلیف «مجاوران گل» سنگین است!

ای شمس شموس! ای خدا را آیه
اندوختم از ولای تو سرمایه

فردا چه کنم اگر بپرسند، چرا
رنگی نگرفته اید از این همسایه؟

مولای رئوف ماست، احسان، کارش
کارش همه عاطفه ست با زوراش

از معرفتش گلی به دست آوردی؟
ای آن که سه جا می طلبی دیدارش!

دیروز دخیل بر ضریحت بستم
امروز گلاب می‌چکد از دستم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست
در سایه  رأفت تو آیا هستم؟

غفورزاده

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

در گوشه ای ز صحن تو قلبم نشسته است
دل، طوقِ الفتی به ضریح تو بسته است

چون دشت های تشنه در این آستان قدس
در انتظار ابر عنایت نشسته است

چون ذره بر ضریح خود ای روح آفتاب!
ما را قبول کن که دل ما شکسته است

فوج کبوتران تو آموخت عشق را
پرواز نور در حرمت دسته دسته است

دریاب روح خسته  ما را که مثل اشک
دیگر امید ما ز دو عالم گسسته است

می آید از تراکم عالم به این دیار
قلبی که از تزاحم اندوه خسته است

شکوهی

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

پروانه‌وار دور این شمع طواف کن! که سوختن در راه عشق، بال پرواز به ملکوت است. موخره این سخن، پایان راه نیست؛ آغاز پروازیست با بال‌های توسل، به سوی آسمانی که همیشه بالای سرِ توست… آسمانی که نامش را «رضا» گذاشته‌اند. در این حریم، حتی خداحافظی‌ها، وداع نیست؛ وعده دیداری‌ست دوباره، در سرزمینی که هیچ غروبی ندارد. خورشید اینجا هرگز نمی‌میرد؛ قلب رضوی، همیشه می‌تپد.

لطفا نظرات و پیشنهادات خود درباره این مطلب را از طریق بخش “دیدگاه” با ما و خوانندگان محترم مجله اینترنتی دیبامگ به اشتراک بگذارید.